De la Nacia Bando ĝis Travis Bean, James Trussart, ktp., la korpo kaj kolo de la gitaro estas ĉiuj faritaj el metalo kaj havas historion de preskaŭ jarcento.Aliĝu al ni kaj desegnu historion por ili.
Antaŭ ol komenci, ni solvu kelkajn problemojn unue.Se vi volas prudentajn informojn pri metaloj rilataj al longaj haroj kaj ekstremaj derompaĵoj, bonvolu foriri kiam vi havas tempon.Almenaŭ en ĉi tiu funkcio, ni nur uzas metalon kiel la materialon por fari gitarojn.
Plej multaj gitaroj estas ĉefe faritaj el ligno.Vi scias tion.Kutime, la nura metalo, kiun vi vidos, estas enhavita en la piana krado, ŝarĝaŭtoj kaj iu aparataro kiel pontoj, agordiloj kaj zonbukoj.Eble estas kelkaj teleroj, eble estas teniloj.Kompreneble, estas ankaŭ korda muziko.Plej bone estas ne forgesi ilin.
Laŭlonge de la historio de niaj muzikaj instrumentoj, kelkaj kuraĝuloj iris pluen, kaj en kelkaj kazoj eĉ pli.Nia rakonto komenciĝas en Kalifornio en la 1920-aj jaroj.En la mezo de tiu jardeko, John Dopyera kaj liaj fratoj establis la Nacian Entreprenon en Los-Anĝeleso.Li kaj George Beauchamp eble kunlaboris por dizajni la resonatorgitaron, kio estas la kontribuo de National al la serĉo de pli granda volumeno.
Preskaŭ jarcenton post la enkonduko de la resonatoro, la resonator daŭre estas la plej populara speco de metalgitaro.Ĉiuj bildoj: Eleanor Jane
Georgo estas teksasa ĵonglistogitaristo kaj fervora tinkisto, nun vivas en Los-Anĝeleso kaj laboras por National.Kiel multaj prezentistoj tiutempe, li estis fascinita per la potencialo igi tradiciajn platpintajn kaj arĉpintajn gitarojn soni pli laŭte.Multaj gitaristoj kiuj ludas en grupoj de ĉiuj grandecoj volas havi pli laŭtan volumenon ol ekzistantaj instrumentoj povas provizi.
La resonanca gitaro elpensita de Georgo kaj liaj amikoj estas ŝoka instrumento.Ĝi aperis en 1927 kun brila metala korpo.Interne, depende de la modelo, National kunligis unu aŭ tri maldikajn metalajn resonordiskojn aŭ konusojn sub la ponto.Ili agas kiel mekanikaj laŭtparoliloj, projekciante la sonon de kordoj, kaj disponigas potencan kaj unikan sonon por la resonatorgitaro.Tiutempe, aliaj markoj kiel ekzemple Dobro kaj Regal ankaŭ produktis metalkorpajn resonaciojn.
Ne malproksime de la nacia ĉefsidejo, Adolph Rickenbacker prizorgas ŝimfirmaon, kie ĝi produktas metalkorpojn kaj resonatorkonusojn por la ŝtatano.George Beauchamp, Paul Barth kaj Adolph laboris kune por kunfandi iliajn novajn ideojn en elektrajn gitarojn.Ili establis Ro-Pat-In ĉe la fino de 1931, ĵus antaŭ ol Georgo kaj Paul estis maldungitaj fare de National.
En la somero de 1932, Ro-Pat-In komencis produkti elektroformitajn aluminiajn elektronikajn produktojn por gisita ŝtala efikeco.La ludanto metas la instrumenton sur sian rondiron kaj glitas ŝtalstangon sur la kordo, kutime agordita al la malferma kordo.Ekde la 1920-aj jaroj, malmultaj rondirŝtalaj ringoj populariĝis, kaj ĉi tiu instrumento daŭre estas tre populara.Indas substreki, ke la nomo "ŝtalo" ne estas ĉar ĉi tiuj gitaroj estas faritaj el metalo -kompreneble, multaj gitaroj estas faritaj el ligno krom Electros- sed ĉar ili estas tenataj de la ludantoj per metalbastonoj.Mi uzis mian maldekstran manon por haltigi la levitajn ŝnurojn.
La Electro-marko evoluis en Rickenbacker.Ĉirkaŭ 1937, ili komencis fari malgrandan gitarforman ŝtalon el stampita lado (kutime kromkovrita latuno), kaj poste opiniis ke aluminio estis malkonvena materialo ĉar ĉiu gitarproduktanto estus Metalo estas utiligita kiel materialo.La grava parto de la instrumento devas esti konsiderata.Aluminio en ŝtalo disetendiĝas sub altaj temperaturkondiĉoj (ekzemple sub sceneja lumigado), kio ofte faras ilin malkonvenaj.Ekde tiam, la diferenco en la maniero kiel ligno kaj metalo ŝanĝiĝas pro temperaturo kaj humideco estis sufiĉe sufiĉa por permesi al multaj produktantoj kaj ludantoj moviĝi rapide de la alia direkto de la gitaro (precipe la kolo) kiu miksas la du materialojn.kuri.
Gibson ankaŭ mallonge uzis gisitan aluminion kiel sian unuan elektran gitaron, nome la havajan Electric E-150-ŝtalon, kiu aperis fine de 1935. La dezajno de la metalkorpo evidente koincidas kun la aspekto kaj stilo de Rickenbackers, sed ĝi rezultas. ke ĉi tiu aliro estas nepraktika.La sama estas vera por Gibson.Komence de la dua jaro, Gibson turnis sin al la plej komprenebla loko kaj enkondukis novan version kun ligna korpo (kaj iomete malsama nomo EH-150).
Nun, ni saltis al la 1970-aj jaroj, ankoraŭ en Kalifornio, kaj en la epoko kiam latuno fariĝis aparataro pro sia tiel nomata plifortigita daŭriga kvalito.En la sama tempo, Travis Bean lanĉis sian teamon de Sun Valley, California en 1974 kun siaj partneroj Marc McElwee (Marc McElwee) kaj Gary Kramer (Gary Kramer).Aluminia kolgitaro.Tamen, li ne estis la unua se temas pri uzi aluminion en la relative moderna kolstrukturo.La honoro apartenas al la gitaro Wandrè el Italio.
Kaj la Kramer DMZ 2000 kaj Travis Bean Standard de la 1970-aj jaroj havas aluminiajn kolojn kaj estas aĉeteblaj ĉe la venonta gitaraŭkcio de Gardiner Houlgate la 10-an de marto 2021.
De la malfruaj 1950-aj jaroj ĝis la 1960-aj jaroj, Antonio Wandrè Pioli dizajnis kaj produktis serion de elstaraj aspektantaj gitaroj kun kelkaj rimarkindaj dezajnotrajtoj, inkluzive de Rock Oval (enkondukita ĉirkaŭ 1958) kaj Scarabeo (1965).Liaj instrumentoj aperas sub diversaj marknomoj, inkluzive de Wandrè, Framez, Davoli, Noble kaj Orpheum, sed aldone al la okulfrapa formo de Pioli, ekzistas kelkaj interesaj strukturaj trajtoj, inkluzive de la aluminia kolsekcio.La plej bona versio havas trakolon, kiu konsistas el kava duonronda aluminiotubo kiu kondukas al kadro-simila kapo, kun la fingrotabulo ŝraŭbita malsupren, kaj malantaŭa plasta kovrilo estas disponigita por disponigi taŭgan glatecon.
La gitaro Wandrè malaperis fine de la 1960-aj jaroj, sed la ideo de aluminia kolo estis reevoluinta kun la subteno de Travis Bean.Travis Bean kavigis multe da la interno de la kolo kaj kreis tion, kion li nomis ĉasio por la aluminio tra-kolo.Inkluzive de T-forma kaptabulo kun ŝarĝaŭtoj kaj ponto, la tuta procezo estas kompletigita per ligna korpo.Li diris, ke ĉi tio provizas konsekvencan rigidecon kaj tial bonan ductilecon, kaj la plia maso reduktas vibradon.Tamen, la komerco estis mallongdaŭra kaj Travis Bean ĉesis operaciojn en 1979. Travis aperis nelonge en la malfruaj 90'oj, kaj la lastatempe revivigita Travis Bean Designs daŭre funkciigas en Florido.Samtempe, en Irondale, Alabamo, la elektragitara kompanio influita de Travis Bean ankaŭ tenas la flamon viva.
Gary Kramer, la partnero de Travis, foriris en 1976, fondis sian propran firmaon, kaj komencis labori pri la aluminia kolprojekto.Gary laboris kun gitarproduktanto Philip Petillo kaj faris kelkajn modifojn.Li enigis lignan enigaĵon en la malantaŭon de sia kolo por venki kritikon de la kolmetalo de Travis Bean sentanta malvarma, kaj li uzis sintezan sandallignan fingrotabulon.De la fruaj 1980-aj jaroj, Kramer ofertis tradician lignan kolon kiel opcion, kaj iom post iom, aluminio estis forĵetita.La reanimado de Henry Vaccaro kaj Philip Petillo estis origine de Kramer ĝis Vaccaro kaj daŭris de la mez-90-aj jaroj ĝis 2002.
La gitaro de John Veleno iras plu, preskaŭ tute farita el kava aluminio, kun gisita kolo kaj mane ĉizita korpo.Ĉefsidejis en St. Petersburg, Florido, Veleno komencis produkti ĝiajn nekutimajn muzikinstrumentojn ĉirkaŭ 1970, kaj finis la produktadon de tiuj instrumentoj en brilaj anodigitaj koloroj, inkluzive de okulfrapaj ormodeloj.Kelkaj el ili havas V-forman noktotablon kun ruĝaj juveloj inkrustitaj sur ĝi.Post fabrikado de proksimume 185 gitaroj, li rezignis en 1977.
Post disiĝo kun Travis Bean, Gary Kramer devis adapti sian dezajnon por eviti patent-malobservon.La ikoneca Travis Bean-kapo videblas dekstre
Alia laŭmenda fabrikisto kiu uzas aluminion laŭ personigita maniero estas Tony Zemaitis, brita konstruanto bazita en Kent.Kiam Eric Clapton sugestis Tony fari arĝentajn gitarojn, li komencis produkti metalajn frontpanelinstrumentojn.Li evoluigis la modelon kovrante la tutan fronton de la korpo per aluminioplatoj.Multaj el la verkoj de Tony prezentas la laboron de a-pilka gravuristo Danny O'Brien, kaj liaj bonaj dezajnoj disponigas karakterizan aspekton.Kiel iuj aliaj elektraj kaj akustikaj modeloj, Tony komencis produkti Zemaitis metalajn antaŭajn gitarojn ĉirkaŭ 1970, ĝis sia emeritiĝo en 2000. Li mortis en 2002.
James Trussart faris multan laboron por konservi la unikajn kvalitojn, kiujn metalo povas provizi en moderna gitarfarado.Li naskiĝis en Francio, poste translokiĝis al Usono, kaj fine ekloĝis en Los-Anĝeleso, kie li laboras pli ol 20 jarojn.Li daŭre produktis specialadaptitajn ŝtalgitarojn kaj violonojn en diversajn finpolurojn, miksante la metalan aspekton de resonatorgitaroj kun la rusta kaj bronza atmosfero de forĵetita maŝinaro.
Billy Gibbons (Billy Gibbons) proponis la nomon de la Rust-O-Matic-teknologio, Jakobo metis la gitarkorpon sur la komponentlokigon dum pluraj semajnoj, kaj finfine finis ĝin kun travidebla satena mantelo.Multaj Trussart-gitarpadronoj aŭ dezajnoj estas presitaj sur la metalkorpo (aŭ sur la gardoplato aŭ kapo), inkluzive de kranioj kaj triba arto, aŭ teksturoj de krokodila haŭto aŭ plantmaterialoj.
Trussart ne estas la nura franca lutiero kiu integrigis metalkorpojn en siaj konstruaĵoj - Loic Le Pape kaj MeloDuende ambaŭ aperis sur ĉi tiuj paĝoj en la pasinteco, kvankam male al Trussart, ili restas en Francio.
Aliloke, produktantoj foje ofertas konvenciajn elektronikajn produktojn kun nekutimaj metalaj misprezentoj, kiel ekzemple la centoj da mez-90aj Stratoj produktitaj fare de Fender kun kavaj anodigitaj aluminiaj korpoj.Ekzistas netradiciaj gitaroj kun metalo kiel la kerno, kiel ekzemple la mallongdaŭra SynthAxe en la 1980-aj jaroj.Ĝia skulpta vitrofibrokorpo estas metita sur gisitan metalĉasion.
De K&F en la 1940-aj jaroj (mallonge) ĝis la nunaj senfretaj fingrotabuloj de Vigier, ekzistas ankaŭ metalaj fingrotabuloj.Kaj kelkaj ornamadoj estis kompletigitaj kiuj povas doni al la origina tradicia ligna elektra aspekto allogan metalan senton-ekzemple, la 50-aj jaroj Silver Jet de Gretsch ornamita per brilantaj tamburoj, aŭ lanĉita en 1990 JS2-variaĵo de la Jbanez-modelo subskribita fare de Joe Satriani.
La origina JS2 estis rapide retirita ĉar estis evidente ke estis preskaŭ maleble produkti kroman tegaĵon kun sekurecaj efikoj.Kromo falos de la korpo kaj formos fendojn, kio ne estas ideala.La Fujigen-fabriko ŝajnas esti kompletiginta nur sep JS2-kromitajn gitarojn por Ibanez, tri el kiuj estis donitaj al Joe, kiu devis meti klaran glubendon sur la interspacojn en siaj plej ŝatataj ekzemploj por malhelpi Fenditan haŭton.
Tradicie, Fujigen provis kovri la korpon mergante ĝin en solvo, sed tio rezultigis dramecan eksplodon.Ili provis vakuoplatadon, sed la gaso ene de la ligno elĉerpiĝis pro premo, kaj la kromo fariĝis la koloro de nikelo.Krome, laboristoj suferas elektrajn ŝokojn kiam ili provas poluri la pretan produkton.Ibanez havis neniun elekton, kaj JS2 estis nuligita.Tamen, ekzistis du pli sukcesaj limigitaj eldonoj poste: JS10th en 1998 kaj JS2PRM en 2005.
Ulrich Teuffel produktas gitarojn en suda Germanio ekde 1995. Lia modelo Birdfish ne aspektas kiel konvencia muzikilo.Ĝia aluminia kadro uzas la tradician metalan aparataron koncepton kaj kombinas ĝin Transformi en ne-subjekton.La "birdo" kaj "fiŝo" en la nomo estas du metalaj elementoj, kiuj fiksas al ĝi paron da lignaj strioj: la birdo estas kies antaŭa parto estas boltita.La fiŝo estas la malantaŭa parto de la kontrolkapsulo.La relo inter la du fiksas la moveblan ŝarĝaŭton.
"El filozofia vidpunkto, mi ŝatas la ideon enlasi la originalajn materialojn en mian studion, fari iujn magiajn aferojn ĉi tie, kaj tiam la gitaro finfine aperas," diris Ulrich."Mi pensas ke Birdfish estas muzika instrumento, ĝi alportas specifan vojaĝon por ĉiuj, kiuj ludas ĝin. Ĉar ĝi diras al vi kiel fari gitaron."
Nia rakonto finiĝas kun kompleta cirklo, revenante al kie ni komencis per la origina resonatorgitaro en la 1920-aj jaroj.Gitaroj tiritaj de tiu tradicio disponigas la plej multajn el la nunaj funkcioj por metalkorpostrukturoj, kiel ekzemple markoj kiel ekzemple Ashbury, Gretsch, Ozark kaj Recording King, same kiel modernajn modelojn de Dobro, Regal kaj National, kaj Resophonic kiel ekzemple la ule sub en. Miĉigano.
Loic Le Pape estas alia franca lutiero kiu specialiĝas pri metalo.Li kapablas rekonstrui malnovajn lignajn instrumentojn kun ŝtalkorpoj.
Mike Lewis de Fine Resophonic en Parizo produktis metalkorpajn gitarojn dum 30 jaroj.Li uzas latunon, germanan arĝenton, kaj foje ŝtalon.Mike diris: "Ne estas ĉar unu el ili estas pli bona," sed ili havas tre malsamajn voĉojn."Ekzemple, la malnovmoda etna stilo 0 estas ĉiam latuno, la etna dufadena aŭ Triolian estas ĉiam farita el ŝtalo, kaj la plej multaj el la malnovaj Trikonoj estas faritaj el germanaj arĝentaj kaj nikelaj alojoj. Ili disponigas tri tute malsamajn sonojn. ."
Kio estas la plej malbona kaj plej bona afero pri laborado kun gitarmetalo hodiaŭ?"La plej malbona kazo povus esti kiam vi transdonas la gitaron super nikelkovrita kaj ili fuŝas ĝin. Ĉi tio povas okazi. La plej bona afero estas, ke vi povas facile fari kutimajn formojn sen tro da iloj. Aĉeti metalon ne havas Limigojn." Mike finis, kun rideto, "Ekzemple, brazila latuno. Sed kiam la kordoj estas ŝaltitaj, ĝi ĉiam estas bona. Mi povas ludi."
Guitar.com estas la ĉefa aŭtoritato kaj rimedo por ĉiuj gitarkampoj en la mondo.Ni disponigas komprenojn kaj komprenojn pri ilaroj, artistoj, teknologio kaj la gitarindustrio por ĉiuj ĝenroj kaj lertniveloj.
Afiŝtempo: majo-11-2021