"بازیافت پلاستیک یک افسانه است": واقعاً برای زباله های شما چه می شود؟|محیط

بازیافت خود را مرتب می‌کنید، می‌گذارید تا جمع‌آوری شود - و بعد چه؟الیور فرانکلین والیس در مورد بحران جهانی زباله گزارش می دهد، از شوراهایی که زمین را می سوزانند تا مکان های دفن زباله خارجی که مملو از زباله های انگلیسی است.

زنگ خطر به صدا در می آید، انسداد پاک می شود و خط در بازیافت سبز در مالدون، اسکس، دوباره به زندگی باز می گردد.رودخانه مهمی از زباله بر روی نوار نقاله می‌چرخد: جعبه‌های مقوایی، تخته‌های پاره‌شده، بطری‌های پلاستیکی، بسته‌های ترد، جعبه‌های DVD، کارتریج‌های چاپگر، روزنامه‌های بی‌شماری، از جمله این روزنامه.تکه های ناخواسته عجیب و غریب توجه را به خود جلب می کند و تصاویر کوچکی را به ذهن متبادر می کند: یک دستکش دور انداخته.ظرف تاپرور له شده، غذای داخل غذا نخورده.عکسی از یک کودک خندان بر روی شانه های یک بزرگسال.اما آنها در یک لحظه رفتند.این خط در Green Recycling تا 12 تن زباله را در ساعت مدیریت می کند.

جیمی اسمیت، مدیر کل بازیافت سبز، می گوید: «ما 200 تا 300 تن در روز تولید می کنیم.ما سه طبقه بالاتر در باند سبز بهداشت و ایمنی ایستاده ایم و به پایین خط نگاه می کنیم.در طبقه نوک، یک بیل مکانیکی در حال برداشتن پنجه‌های زباله از پشته‌ها و انباشتن آن در یک درام چرخان است که به طور مساوی در سراسر نوار نقاله پخش می‌شود.در امتداد کمربند، کارگران انسانی چیزهای با ارزش (بطری، مقوا، قوطی های آلومینیومی) را انتخاب می کنند و به لوله های مرتب سازی هدایت می کنند.

اسمیت 40 ساله می گوید: "محصولات اصلی ما کاغذ، مقوا، بطری های پلاستیکی، پلاستیک های مخلوط و چوب است."در پایان خط، تورنت به یک قطره آب تبدیل شده است.زباله ها به طور مرتب در عدل ها روی هم چیده شده و آماده بارگیری در کامیون ها هستند.از آنجا، همه چیز پیش خواهد رفت - خوب، آن موقع است که پیچیده می شود.

شما یک کوکاکولا می نوشید، بطری را در محل بازیافت می اندازید، سطل ها را در روز جمع آوری بیرون می گذارید و آن را فراموش می کنید.اما ناپدید نمی شود.هر چیزی که دارید روزی به مالکیت این صنعت تبدیل خواهد شد، صنعت زباله، یک شرکت جهانی 250 میلیارد پوندی که مصمم است آخرین پنی ارزش را از آنچه باقی مانده است استخراج کند.این کار با تأسیسات بازیابی مواد (MRFs) مانند این شروع می‌شود که زباله‌ها را به قسمت‌های تشکیل‌دهنده آن دسته‌بندی می‌کند.از آنجا، مواد وارد یک شبکه هزارتویی از دلالان و معامله گران می شوند.برخی از این موارد در بریتانیا اتفاق می‌افتد، اما بیشتر آن - حدود نیمی از کاغذ و مقوا و دو سوم پلاستیک‌ها - در کشتی‌های کانتینری بارگیری می‌شوند تا برای بازیافت به اروپا یا آسیا ارسال شوند.کاغذ و مقوا به کارخانه ها می رود.شیشه شسته می شود و دوباره استفاده می شود یا خرد و ذوب می شود، مانند فلز و پلاستیک.غذا و هر چیز دیگری سوزانده یا به محل دفن زباله فرستاده می شود.

یا حداقل قبلاً اینطوری کار می کرد.سپس، در اولین روز سال 2018، چین، بزرگترین بازار زباله های بازیافتی جهان، اساسا درهای خود را بست.بر اساس سیاست ملی شمشیر، چین 24 نوع زباله را از ورود به کشور منع کرد و استدلال کرد که آنچه وارد می شود بسیار آلوده است.این تغییر سیاست تا حدی به تاثیر یک مستند به نام چین پلاستیکی نسبت داده شد که قبل از اینکه سانسورها آن را از اینترنت چین پاک کنند، در فضای مجازی منتشر شد.این فیلم خانواده‌ای را دنبال می‌کند که در صنعت بازیافت کشور کار می‌کنند، جایی که انسان‌ها از میان تپه‌های عظیم زباله‌های غربی می‌چینند، پلاستیک‌های قابل نجات را خرد کرده و ذوب می‌کنند و به گلوله‌هایی تبدیل می‌کنند که می‌تواند به تولیدکنندگان فروخته شود.این کار کثیف و آلوده کننده است - و با دستمزد بدی.باقیمانده اغلب در هوای آزاد سوزانده می شود.این خانواده در کنار دستگاه مرتب سازی زندگی می کنند، دختر 11 ساله آنها در حال بازی با باربی است که از زباله ها بیرون کشیده شده است.

شورای وست مینستر 82 درصد از کل زباله های خانگی - از جمله زباله های ریخته شده در سطل های بازیافت - را در سال 2017/2018 برای سوزاندن فرستاد.

برای بازیافت‌کنندگانی مانند اسمیت، شمشیر ملی ضربه بزرگی بود.او می گوید: «قیمت مقوا احتمالاً در 12 ماه گذشته به نصف کاهش یافته است.قیمت پلاستیک به حدی کاهش یافته است که ارزش بازیافت را ندارد.اگر چین پلاستیک نگیرد، نمی‌توانیم آن را بفروشیم.»با این حال، این زباله ها باید جایی بروند.بریتانیا، مانند بسیاری از کشورهای توسعه یافته، بیش از آنچه که می تواند در خانه پردازش کند، زباله تولید می کند: 230 میلیون تن در سال - حدود 1.1 کیلوگرم برای هر نفر در روز.(ایالات متحده، ضایع‌ترین کشور جهان، روزانه 2 کیلوگرم برای هر نفر تولید می‌کند.) به سرعت، بازار به هر کشوری که زباله‌ها را می‌برد سرازیر کرد: تایلند، اندونزی، ویتنام، کشورهایی با برخی از بالاترین نرخ‌هایی که محققان آن را در جهان دارند. "سوءمدیریت زباله" - زباله های رها یا سوزانده شده در محل های دفن زباله باز، سایت ها یا تاسیسات غیرقانونی با گزارش ناکافی، که ردیابی سرنوشت نهایی آن را دشوار می کند.

محل تخلیه فعلی مالزی است.در اکتبر سال گذشته، تحقیقاتی که توسط صلح سبز کشف شد، کوه‌هایی از زباله‌های بریتانیایی و اروپایی را در زباله‌های غیرقانونی در آنجا پیدا کرد: بسته‌های ترد Tesco، وان‌های فلورا و کیسه‌های جمع‌آوری بازیافت از سه شورای لندن.مانند چین، زباله ها اغلب سوزانده یا رها می شوند و در نهایت به رودخانه ها و اقیانوس ها راه پیدا می کنند.در ماه مه، دولت مالزی به دلیل نگرانی های بهداشت عمومی شروع به بازگرداندن کشتی های کانتینری کرد.تایلند و هند واردات زباله های پلاستیکی خارجی را ممنوع کرده اند.اما باز هم زباله ها سرازیر می شوند.

ما می خواهیم زباله هایمان پنهان شود.بازیافت سبز در انتهای یک شهرک صنعتی قرار گرفته است که توسط تخته های فلزی منحرف کننده صدا احاطه شده است.در بیرون، دستگاهی به نام طیف هوا بوی تند را با بوی ملحفه های پنبه ای پوشانده است.اما، به طور ناگهانی، این صنعت تحت نظارت شدید قرار گرفت.در بریتانیا، نرخ بازیافت در سال‌های اخیر راکد بوده است، در حالی که شمشیر ملی و کاهش بودجه منجر به سوزاندن زباله‌های بیشتری در زباله‌سوزها و نیروگاه‌های انرژی حاصل از زباله شده است.(سوختن، در حالی که اغلب به دلیل آلودگی و منبع ناکارآمد انرژی مورد انتقاد قرار می گیرد، امروزه به محل دفن زباله ترجیح داده می شود، که متان منتشر می کند و می تواند مواد شیمیایی سمی را شسته شود.) شورای وست مینستر 82 درصد از کل زباله های خانگی - از جمله زباله های ریخته شده در سطل های بازیافت را برای سوزاندن در 2017/18.برخی شوراها درباره کنار گذاشتن کامل بازیافت بحث کرده اند.و با این حال، بریتانیا یک کشور بازیافت موفق است: 45.7٪ از کل زباله های خانگی به عنوان بازیافت طبقه بندی می شوند (اگرچه این عدد فقط نشان می دهد که برای بازیافت فرستاده می شود، نه جایی که به پایان می رسد.) در ایالات متحده، این رقم 25.8٪ است.

یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های ضایعات بریتانیا، تلاش کرد پوشک‌های مستعمل را در محموله‌هایی که به عنوان کاغذ باطله علامت‌گذاری شده بودند، به خارج از کشور ارسال کند.

اگر به پلاستیک نگاه کنید، تصویر حتی بدتر است.بر اساس مقاله سال 2017 Science Advances با عنوان تولید، استفاده و سرنوشت همه پلاستیک‌هایی که تا به حال ساخته شده‌اند، از 8.3 میلیارد تن پلاستیک بکر تولید شده در سراسر جهان، تنها 9 درصد آن بازیافت شده است.رولاند گیر، نویسنده اصلی آن، استاد بوم‌شناسی صنعتی در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، می‌گوید: «من فکر می‌کنم بهترین تخمین جهانی این است که شاید در حال حاضر در سطح جهانی 20 درصد [سالانه] باشیم.دانشگاهیان و سازمان های غیردولتی به دلیل سرنوشت نامشخص صادرات زباله ما در این اعداد تردید دارند.در ماه ژوئن، یکی از بزرگترین شرکت های زباله بریتانیا، بیفا، به دلیل تلاش برای ارسال پوشک، حوله های بهداشتی و لباس مستعمل به خارج از کشور در محموله هایی که به عنوان کاغذ باطله مشخص شده بودند، مجرم شناخته شد.Geyer می‌گوید: «من فکر می‌کنم حسابداری خلاقانه زیادی برای بالا بردن اعداد در حال انجام است.

جیم پوکت، مدیر اجرایی شبکه اکشن بازل مستقر در سیاتل که علیه تجارت غیرقانونی زباله مبارزه می کند، می گوید: «این واقعاً یک افسانه کامل است وقتی مردم می گویند که ما پلاستیک های خود را بازیافت می کنیم.همه چیز خوب به نظر می رسید."این در چین بازیافت خواهد شد!"من از شکستن آن برای همه متنفرم، اما این مکان ها به طور معمول مقادیر زیادی از [آن] پلاستیک را می ریزند و روی آتش می سوزانند.»

بازیافت قدمتی به اندازه صرفه جویی دارد.ژاپنی ها در قرن یازدهم کاغذ بازیافت می کردند.آهنگران قرون وسطایی زره ​​را از ضایعات فلزی می ساختند.در طول جنگ جهانی دوم، ضایعات فلزی به مخازن و نایلون های زنانه به چتر نجات تبدیل شد.Geyer می گوید: «مشکل زمانی شروع شد که در اواخر دهه 70، ما شروع به بازیافت زباله های خانگی کردیم.این به انواع مواد نامطلوب آلوده بود: مواد غیر قابل بازیافت، ضایعات مواد غذایی، روغن ها و مایعاتی که می پوسند و عدل ها را خراب می کنند.

در همان زمان، صنعت بسته بندی خانه های ما را پر از پلاستیک ارزان کرد: وان، فیلم، بطری، سبزیجات بسته بندی شده جداگانه.پلاستیک جایی است که بازیافت بیشتر بحث برانگیز می شود.مثلاً بازیافت آلومینیوم ساده، سودآور و سازگار با محیط زیست است: ساخت قوطی از آلومینیوم بازیافتی ردپای کربن آن را تا ۹۵ درصد کاهش می‌دهد.اما با پلاستیک، کار به این سادگی نیست.در حالی که تقریباً همه پلاستیک‌ها قابل بازیافت هستند، بسیاری از آنها به این دلیل نیستند که این فرآیند گران، پیچیده است و محصول به دست آمده از کیفیت پایین‌تری نسبت به آنچه که در آن استفاده می‌کنید است. مزایای کاهش کربن نیز کمتر مشخص است.Geyer می‌گوید: «شما آن را به اطراف ارسال می‌کنید، سپس باید آن را بشویید، سپس باید آن را خرد کنید، سپس باید دوباره آن را ذوب کنید، بنابراین جمع‌آوری و بازیافت خود تأثیرات زیست‌محیطی خاص خود را دارد.

بازیافت خانگی نیاز به مرتب سازی در مقیاس وسیع دارد.به همین دلیل است که اکثر کشورهای توسعه یافته سطل های رنگی دارند: برای خالص نگه داشتن محصول نهایی تا حد امکان.در بریتانیا، Recycle Now 28 برچسب مختلف بازیافت را فهرست می کند که می توانند روی بسته بندی ظاهر شوند.حلقه mobius (سه فلش پیچ خورده) وجود دارد که نشان می دهد یک محصول از نظر فنی قابل بازیافت است.گاهی اوقات آن علامت دارای عددی بین یک تا هفت است که نشان دهنده رزین پلاستیکی است که جسم از آن ساخته شده است.نقطه سبز رنگ (دو فلش سبز در آغوش گرفته شده) وجود دارد که نشان می دهد تولید کننده در یک طرح بازیافت اروپایی مشارکت داشته است.برچسب‌هایی وجود دارند که عبارتند از «بازیافت گسترده» (قابل قبول 75 درصد از شوراهای محلی) و «بازیافت محلی را بررسی کنید» (بین 20 تا 75 درصد شوراها).

از زمان ملی شمشیر، مرتب سازی حتی مهم تر شده است، زیرا بازارهای خارج از کشور به مواد با کیفیت بالاتر نیاز دارند.اسمیت در حالی که در امتداد خط بازیافت سبز قدم می‌زنیم، می‌گوید: «آنها به درستی نمی‌خواهند محل زباله‌های جهان باشند.حدوداً در نیمه راه، چهار زن با کلاهک و دراز تکه‌های بزرگ مقوا و لایه‌های پلاستیکی بیرون می‌آورند که ماشین‌ها با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند.صدای غرش کم در هوا و یک لایه غبار ضخیم در راهرو وجود دارد.بازیافت سبز یک MRF تجاری است: زباله‌های مدارس، کالج‌ها و مشاغل محلی را می‌گیرد.این به معنای حجم کمتر، اما حاشیه بهتر است، زیرا شرکت می تواند مستقیماً از مشتریان هزینه کند و کنترل خود را بر آنچه جمع آوری می کند حفظ کند.اسمیت با اشاره به Rumpelstiltskin می گوید: «تجارت تماماً در مورد تبدیل کاه به طلا است."اما سخت است - و بسیار سخت تر شده است."

در انتهای خط ماشینی است که اسمیت امیدوار است آن را تغییر دهد.سال گذشته، Green Recycling اولین MRF در بریتانیا بود که روی Max، یک ماشین مرتب‌سازی هوشمند مصنوعی ساخت ایالات متحده سرمایه‌گذاری کرد.در داخل یک جعبه شفاف بزرگ روی نوار نقاله، یک بازوی مکش روباتیک با علامت FlexPickerTM روی تسمه به جلو و عقب می‌چرخد و خستگی‌ناپذیر چیده می‌شود.اسمیت می گوید: «او ابتدا به دنبال بطری های پلاستیکی است.او در دقیقه 60 انتخاب می کند.انسان ها در یک روز خوب بین 20 تا 40 انتخاب می کنند.یک سیستم دوربین ضایعاتی را که در حال غلتیدن هستند شناسایی می‌کند و یک تفکیک دقیق را روی صفحه‌نمایش نزدیک نشان می‌دهد.این دستگاه نه برای جایگزینی انسان، بلکه برای تقویت آنها در نظر گرفته شده است.اسمیت می‌گوید: «او روزی سه تن زباله جمع‌آوری می‌کند که در غیر این صورت انسان‌های ما باید آن‌ها را ترک کنند.در واقع، ربات یک شغل انسانی جدید برای حفظ آن ایجاد کرده است: این کار توسط دانیل انجام می شود، که خدمه از او به عنوان "مادر مکس" یاد می کنند.اسمیت می گوید که مزایای اتوماسیون دوگانه است: مواد بیشتر برای فروش و ضایعات کمتری که شرکت باید بپردازد تا پس از آن سوزانده شود.حاشیه نازک است و مالیات دفن زباله 91 پوند در هر تن است.

اسمیت تنها نیست که به فناوری ایمان دارد.با خشم مصرف کنندگان و دولت از بحران پلاستیک، صنعت زباله در تلاش است تا این مشکل را حل کند.یک امید بزرگ بازیافت مواد شیمیایی است: تبدیل پلاستیک های مشکل دار به نفت یا گاز از طریق فرآیندهای صنعتی.آدریان گریفیث، بنیانگذار Recycling Technologies واقع در سویدن، می‌گوید: «این نوع پلاستیک‌ها را بازیافت می‌کند که بازیافت مکانیکی نمی‌تواند به آن نگاه کند: کیسه‌ها، کیسه‌ها، پلاستیک‌های سیاه.این ایده به طور تصادفی و پس از اشتباه در بیانیه مطبوعاتی دانشگاه وارویک به گریفیث، مشاور سابق مدیریت راه یافت.آنها گفتند که می توانند هر پلاستیک قدیمی را به مونومر تبدیل کنند.در آن زمان، آنها نمی توانستند،” گریفیث می گوید.گریفیث با کنجکاوی با هم تماس گرفت.او در نهایت با محققان همکاری کرد تا شرکتی را راه اندازی کند که بتواند این کار را انجام دهد.

در کارخانه آزمایشی Recycling Technologies در سویندون، پلاستیک (گریفیث می‌گوید که می‌تواند هر نوع را پردازش کند) وارد یک محفظه ترک خوردگی فولادی می‌شود، جایی که در دماهای بسیار بالا به گاز و یک روغن، plaxx، که می‌تواند به عنوان یک محفظه استفاده شود، جدا می‌شود. سوخت یا مواد اولیه برای پلاستیک جدید.در حالی که خلق و خوی جهانی علیه پلاستیک تبدیل شده است، گریفیث مدافع نادری از آن است.او می‌گوید: «بسته‌بندی‌های پلاستیکی در واقع خدمات باورنکردنی برای جهان انجام داده است، زیرا میزان شیشه، فلز و کاغذی را که ما استفاده می‌کردیم کاهش داده است.چیزی که بیش از مشکل پلاستیک مرا نگران می کند گرمایش زمین است.اگر از شیشه بیشتر، فلز بیشتر استفاده کنید، آن مواد دارای ردپای کربن بسیار بالاتری هستند.این شرکت اخیراً یک طرح آزمایشی را با Tesco راه‌اندازی کرده است و در حال حاضر روی تأسیسات دوم در اسکاتلند کار می‌کند.در نهایت، گریفیث امیدوار است که ماشین‌ها را به مراکز بازیافت در سراسر جهان بفروشد.او می گوید: «ما باید بازیافت حمل و نقل به خارج از کشور را متوقف کنیم.هیچ جامعه متمدنی نباید زباله های خود را به یک کشور در حال توسعه رها کند.»

دلیلی برای خوش بینی وجود دارد: در دسامبر 2018، دولت بریتانیا یک استراتژی جامع جدید زباله را منتشر کرد که تا حدی در پاسخ به شمشیر ملی بود.از جمله پیشنهادات آن: مالیات بر بسته بندی های پلاستیکی حاوی کمتر از 30٪ مواد بازیافتی.یک سیستم برچسب گذاری ساده؛و به این معنی است که شرکت ها را مجبور می کنند تا مسئولیت بسته بندی های پلاستیکی تولیدی خود را بپذیرند.آنها امیدوارند صنعت را مجبور به سرمایه گذاری در زیرساخت های بازیافت در خانه کنند.

در همین حال، صنعت مجبور به سازگاری است: در ماه مه، 186 کشور اقداماتی را برای ردیابی و کنترل صادرات زباله های پلاستیکی به کشورهای در حال توسعه تصویب کردند، در حالی که بیش از 350 شرکت تعهد جهانی برای حذف استفاده از پلاستیک های یکبار مصرف را امضا کردند. 2025.

با این حال، سیل زباله های بشریت چنان است که ممکن است این تلاش ها کافی نباشد.نرخ بازیافت در غرب متوقف شده است و استفاده از بسته بندی در کشورهای در حال توسعه، جایی که نرخ بازیافت پایین است، افزایش می یابد.اگر ملی شمشیر چیزی به ما نشان داده باشد، این است که بازیافت - در حالی که نیاز است - برای حل بحران زباله ما کافی نیست.

شاید جایگزینی وجود داشته باشد.از زمانی که Blue Planet II بحران پلاستیک را مورد توجه ما قرار داد، یک تجارت رو به مرگ در بریتانیا دوباره احیا می شود: شیرفروش.بیشتر ما تصمیم می گیریم که بطری های شیر تحویل، جمع آوری و استفاده مجدد شود.مدل‌های مشابهی در حال ظهور هستند: مغازه‌های بدون زباله که از شما می‌خواهند ظروف خود را بیاورید.رونق در فنجان ها و بطری های قابل شارژ.گویی به یاد داشته ایم که شعار قدیمی زیست محیطی «کاهش، استفاده مجدد، بازیافت» نه تنها جذاب بود، بلکه به ترتیب اولویت فهرست شده بود.

تام سزاکی می‌خواهد تقریباً برای هر چیزی که می‌خرید، از مدل شیردوست استفاده کند.این مجارستانی-کانادایی ریش دار و موی پشمالو یک کهنه کار صنعت زباله است: او اولین استارتاپ بازیافت خود را در دوران دانشجویی در پرینستون تاسیس کرد و کودهای کرمی را از بطری های استفاده شده دوباره می فروخت.آن شرکت TerraCycle اکنون یک غول بازیافت است که در 21 کشور فعالیت می کند.در سال 2017، TerraCycle با Head & Shoulders روی یک بطری شامپو ساخته شده از پلاستیک های بازیافتی اقیانوس کار کرد.این محصول در مجمع جهانی اقتصاد در داووس عرضه شد و فوراً مورد استقبال قرار گرفت.Proctor & Gamble، که Head & Shoulders را می سازد، مشتاق بود بداند که چه اتفاقی می افتد، بنابراین Szaky چیز بسیار جاه طلبانه تری ارائه کرد.

نتیجه Loop است که در بهار امسال آزمایشات خود را در فرانسه و ایالات متحده راه اندازی کرد و در زمستان امسال وارد بریتانیا خواهد شد.انواع محصولات خانگی - از تولیدکنندگانی از جمله P&G، Unilever، Nestlé و Coca-Cola - را در بسته بندی های قابل استفاده مجدد ارائه می دهد.اقلام به صورت آنلاین یا از طریق خرده فروشان انحصاری در دسترس هستند.مشتریان مبلغ کمی را پرداخت می کنند و ظروف استفاده شده در نهایت توسط یک پیک جمع آوری می شوند یا در فروشگاه (Walgreens در ایالات متحده، Tesco در بریتانیا) تحویل داده می شوند، شسته می شوند و برای دوباره پر کردن به تولید کننده ارسال می شوند.«لوپ یک شرکت محصول نیست.Szaky می گوید: این یک شرکت مدیریت زباله است.ما فقط قبل از شروع به زباله ها نگاه می کنیم.

بسیاری از طرح های Loop آشنا هستند: بطری های شیشه ای قابل شارژ مجدد کوکاکولا و تروپیکانا.بطری های آلومینیومی Pantene.اما دیگران به طور کامل در حال تجدید نظر هستند.Szaky می گوید: «با حرکت از یک بار مصرف به استفاده مجدد، فرصت های طراحی حماسی را باز می کنید.به عنوان مثال: Unilever روی قرص های خمیردندان کار می کند که در زیر آب جاری به خمیر حل می شوند.بستنی Häagen-Dazs در وان فولادی ضد زنگ عرضه می شود که برای پیک نیک به اندازه کافی سرد می ماند.حتی تحویل در یک کیسه عایق مخصوص طراحی شده برای برش مقوا ارائه می شود.

تینا هیل، یک کپی رایتر مستقر در پاریس، بلافاصله پس از راه اندازی Loop در فرانسه، با Loop ثبت نام کرد.او می گوید: «این فوق العاده آسان است.«این یک سپرده کوچک است، 3 یورو [هر ظرف].چیزی که در مورد آن دوست دارم این است که آنها چیزهایی دارند که من قبلاً استفاده می کردم: روغن زیتون، غلاف های شستشو.هیل خود را "سبز بسیار سبز" توصیف می کند: ما هر چیزی را که قابل بازیافت باشد بازیافت می کنیم، ما ارگانیک می خریم.هیلز با ترکیب Loop با خرید در فروشگاه‌های محلی بدون زباله، به خانواده‌اش کمک کرده است تا وابستگی خود را به بسته‌بندی یکبار مصرف کاهش دهند.تنها نقطه ضعف این است که قیمت ها می تواند کمی بالا باشد.ما بدمان نمی آید که برای حمایت از چیزهایی که شما به آنها اعتقاد دارید کمی بیشتر هزینه کنیم، اما برای برخی چیزها، مانند ماکارونی، این کار ممنوع است.»

Szaky می‌گوید که مزیت اصلی مدل کسب‌وکار Loop این است که طراحان بسته‌بندی را مجبور می‌کند دوام را به یکبار مصرف ترجیح دهند.در آینده، Szaky پیش‌بینی می‌کند که Loop می‌تواند اخطارهای تاریخ انقضا و سایر توصیه‌ها را برای کاهش ردپای ضایعات کاربران ایمیل کند.مدل شیردوست چیزی فراتر از بطری است: ما را به این فکر می‌کند که چه چیزی مصرف می‌کنیم و چه چیزهایی را دور می‌ریزیم.زاکی می‌گوید: «آشغال چیزی است که ما می‌خواهیم دور از چشم و ذهنمان نباشد – کثیف است، زشت است، بوی بدی می‌دهد.

این چیزی است که باید تغییر کند.دیدن انباشته شدن پلاستیک در محل های دفن زباله مالزی و تصور اینکه بازیافت اتلاف وقت است وسوسه انگیز است، اما این درست نیست.در بریتانیا، بازیافت تا حد زیادی یک داستان موفقیت آمیز است، و جایگزین‌ها - سوزاندن زباله‌ها یا دفن آن‌ها - بدتر هستند.سزاکی می‌گوید به جای دست کشیدن از بازیافت، همه ما باید کمتر از آن استفاده کنیم، از آنچه می‌توانیم دوباره استفاده کنیم و با زباله‌هایمان همانطور که صنعت زباله آن را می‌بیند: به عنوان یک منبع رفتار کنیم.نه پایان چیزی، بلکه آغاز چیز دیگری.

ما آن را ضایعات نمی نامیم.اسمیت Green Recycling's Smith در مالدون می گوید.در پایین حیاط، یک کامیون باربری با 35 عدل مقوای مرتب شده بارگیری می شود.از اینجا، اسمیت آن را برای خمیرسازی به کارخانه ای در کنت می فرستد.ظرف دو هفته آینده جعبه‌های مقوایی جدید خواهد بود - و به زودی زباله‌های دیگران.

• If you would like a comment on this piece to be considered for inclusion on Weekend magazine’s letters page in print, please email weekend@theguardian.com, including your name and address (not for publication).

قبل از ارسال پست، مایلیم از شما برای پیوستن به مناظره تشکر کنیم - خوشحالیم که شرکت را انتخاب کرده اید و برای نظرات و تجربیات شما ارزش قائلیم.

لطفاً نام کاربری خود را انتخاب کنید که می خواهید همه نظرات شما در زیر آن نمایش داده شود.فقط یک بار می توانید نام کاربری خود را تنظیم کنید.

لطفاً پست‌های خود را محترمانه نگه دارید و از دستورالعمل‌های انجمن پیروی کنید - و اگر نظری را مشاهده کردید که فکر می‌کنید با دستورالعمل‌ها مطابقت ندارد، لطفاً از پیوند "گزارش" کنار آن استفاده کنید تا به ما اطلاع دهید.