Bain sult as tráthnóna de chlúdach scamall agus cithfholcadáin ag feirm le teach aíochta sa Savanna.Radharc fáilte agus cúis cheiliúrtha.
Tá an Abhainn Oráisteach, ag rith íseal, ar cheann de na cinn is faide i nDeisceart na hAfraice.Cruthaíonn sé an teorainn idir an Afraic Theas agus an Namaib.
Bain sult as tráthnóna de chlúdach scamall agus cithfholcadáin ag feirm le teach aíochta sa Savanna.Radharc fáilte agus cúis cheiliúrtha.
Tá an Abhainn Oráisteach, ag rith íseal, ar cheann de na cinn is faide i nDeisceart na hAfraice.Cruthaíonn sé an teorainn idir an Afraic Theas agus an Namaib.
Tháinig an eitilt 10 n-uaire thar fhairsinge mór gorm an Atlantaigh Theas i dtír ar deireadh.Ag amharc amach mo shuíochán fuinneoige ar thaobh na láimhe clé, ó 35,000 troigh, rud ar bith ach fásach lom ó Dheisceart na hAfraice, chomh fada agus is féidir le mo shúile a fheiceáil.
Tháinig i dtacsaí isteach i lár Cape Town, gan ach mála duffel beag ina bharr.Go leor codarsnachta le Meiriceá Laidineach: beagnach an oiread Fatima - agus Ferraris, Maseratis, Bentleys - agus Beverly Hills.Ach ag an am céanna, hustlers sráide ionsaitheach ag teacht chugam cosúil le zombies, go leor ag caitheamh ceirteacha, anseo ó bhochtaineacht aon cheann de na bailte in aice láimhe.
Is domhan nua é seo atá an-doiléir.Tá an gluaisrothar suite go sábháilte anois i ngaráiste fadtéarmach in Uragua.Táim anseo chun rothar a choiseadh tríd an Afraic.
Tháinig duine acu isteach i mbosca mór cairtchláir, an bealach ar fad ó Boise.Is léir gur chuir Frank Leone agus an fhoireann ag George’s Cycles a gceann le chéile.Rinne siad ransú smaointe ar a n-eispéireas rothaíochta comhchoiteann, gach teagmhas bóthair réalaíoch, agus chuir siad an meaisín seo le chéile.Tá gach rud coigeartaithe go foirfe, chomh maith le roinnt uirlisí dlúth agus go leor páirteanna breise ríthábhachtacha, cosúil le spócaí, nasc slabhra, bonn, roinnt cábla aistrithe, sprockets, agus go leor eile.Gach dhiailiú íogair, a thástáil agus a shocrú.
An oíche dheireanach i Cape Town, i dteach tábhairne Éireannach, ghlac bean le Afro ar mhéid na trá agus a héadan grinn mo shúil agus í ag dul thart.Chuaigh sí isteach agus shuigh sí in aice liom ag an mbeár.Thairg mé deoch a cheannach di agus ghlac sí leis.Ansin dúirt sí gur chóir dúinn bogadh go dtí tábla agus rinneamar.Bhí roinnt comhrá taitneamhach againn;Khanyisa is ainm di, labhraíonn sí Afracáinis, atá cosúil leis an Ollainnis ach níos gaire do Phléimeannaigh thuaisceart na Beilge fiú.Ina theannta sin, bhí go leor fuaimeanna “cliceáil” ag an tríú teanga dhúchais, ní féidir liom cuimhneamh, d'fhoghlaim mé fiú roinnt focail mallacht ach rinne mé dearmad orthu sin freisin.
Tar éis timpeall uair an chloig, thairg sí cuid de na seirbhísí ón “gairm is sine”.Ní raibh suim agam ach ní raibh mé ag iarraidh í a chailleadh freisin, agus mar sin thairg mé cúpla Rand ón Afraic Theas (airgeadra oifigiúil na hAfraice Theas) di ach fanacht agus leanúint ar aghaidh ag caint, agus bhí dualgas uirthi.
Ba é seo an deis a bhí agam ceisteanna a chur, rud ar bith a theastaigh uaim.Tá an saol difriúil ar an taobh sin.Deacair, é a chur go bog.I measc na bhfiosrúchán níos neamhchiontach a rinne mé, d’fhiafraigh mé arbh fhearr léi a bheith ina bean bhán neamhtharraingteach nó ina bean álainn dhubh atá inti, anseo sa tír seo le stair bhrónach Apartheid.Tháinig an freagra go héasca ar a son.Is léir go foirfe gur féidir le héagothroime tarraingteachta a bheith níos déine fós ná na céadta bliain de mhí-úsáid choilíneach, agus éagothroime eacnamaíoch ag méadú.
Bhí sí iontach macánta agus fiú meas.Steely, freisin, is cosúil go bhfuil eagla air roimh rud ar bith ach amháin nach bhfuil an t-airgead a íoc dleachtanna scoile a mic.An ceart sin tá rud éigin le machnamh.
Cuireann go leor daoine anseo, Khanyisa ina measc, suim ó chroí i mo chuid taistil.Tá gach Afraic Theas gan eisceacht flaithiúil lena gcuid ama.Tá sé seo sa bhreis ar an bhflaithiúlacht gan íochtair i Meiriceá Laidineach.Is minic a mhothaím tréith dhaonna éigin, chomh uilíoch le “tonn hello”, meas leabaithe ar “an taistealaí” a bhfuil an chuma air go sáraíonn sé reiligiún, náisiúntacht, cine agus cultúr.
Gan searmanas, thosaigh mé ag pedaláil go déanach maidin Dé hAoine, Feabhra 7. Gan aon iarracht d'éirigh liom 80 míle a bhainistiú trí na cnoic ar bhóthar chósta thiar na hAfraice Theas.Ní dona do fhear ar ar éigean a shuigh ar shuíochán rothair le 10 mí anuas.
Rud atá suimiúil faoin uimhir 80 míle sin … tarlaíonn sé gurb é 1% den 8,000 míle measta go Cairo é.
Bhí mo chúl tinn, áfach.Cosa, freisin.Is ar éigean a d’fhéadfainn siúl, agus mar sin chuaigh an lá dár gcionn chun sosa agus inghnóthaitheacht.
Glamourous mar a bhí sé, tá sé go maith chun teitheadh an sorcas mórcheantar Cape Town.Ar an meán déantar 57 dúnmharú in aghaidh an lae san Afraic Theas.Ar bhonn per capita, thart ar mar an gcéanna le Meicsiceo.Ní chuireann sé faze dom, mar tá mé loighciúil.Bíonn daoine anchúinse faoi, inis dom go bhfuil meas acu ar mo “mhisneach”.Ba mhaith liom go stopfaidís é, ionas gur féidir liom marcaíocht faoi aineolas agus faoi shíocháin.
Níos faide ó thuaidh, áfach, is eol go bhfuil sé sábháilte.Tá an chéad tír eile, an Namaib, a teorainn 400 míle eile fós chun tosaigh, soiléir freisin.
Is pléisiúr é marcaíocht a dhéanamh ar stáisiúin gháis atá caite, dála an scéil.Ní gá an stuif comhlán sin a cheannach a thuilleadh.Tá mé saortha.
Sroicheann muilte gaoithe cruach sean-stíl amach ag ranches oibre amach anseo sa tír steppe arid, radhairc dusty i gcuimhne ar "Fíonchaora na Wrath," sárshaothar John Steinbeck ar Dust Bowl Mheiriceá.Ostriches, springboks, gabhair, radharcanna farraige goirt amháin an lá ar fad.Tugann duine faoi deara i bhfad níos mó ó shuíochán rothair.
Is meabhrúchán é Doringbaai ar an bhfáth nach mbíonn plean agam de ghnáth, sruthaim.Fionnachtain thaisme, iad siúd a mhair 25 míle ar ghaineamh agus ar chlár níocháin an lá sin, nuair a tháinig teach solais ard bán agus spíonán eaglaise agus roinnt crann ar an spéir, ag teacht ar deireadh mar ósais.
Tharraing mé isteach go deas cnag, dóite gréine, rud beag dizzy, greeted ag tonnta cairdiúil agus mé ag rolladh go mall ar aghaidh.
Is daoine dathúla iad formhór mór na lonnaíochta cois farraige seo le scáth dathúil amháin nó scáth eile acu, ina gcónaí i dtithe síonchaite, iad ar fad fadaithe, garbh timpeall an imill.Tá timpeall 10 faoin gcéad bán, agus tá cónaí orthu sna tithe níos gile ar chúinne eile den bhaile, an cúinne leis na radharcanna cois farraige is fearr.
Bhí Power amuigh an tráthnóna sin.Tá blackouts sceidealta ag an Afraic Theas, beagnach laethúil.Tá fadhb éigin ann leis na gléasraí leictreacha guail.Bailigh liom tearcinfheistíocht, oidhreacht de chuid éillithe éigin san am atá caite.
Tá dhá thithe tábhairne ann, idir ghlan agus ordúil, agus, mar dhea, sober.Cosúil leis na comharthaí bóthair, bíonn Afracáinis i gcónaí ag na barkeeps leat ar dtús, ach aistreoidh siad go Béarla gan dul chun cinn a dhéanamh, agus gan dabht ar bith amuigh anseo tá neart daoine a d’fhéadfadh aistriú go dtí an Zulu gan buille a chailleadh.Gulp síos buidéal Chaisleán do 20 Rand, nó thart ar US$1.35, agus admire na bratacha fhoireann rugbaí agus póstaeir ar an mballa.
Na fir ulking sin, Bris isteach i ngach ceann eile mar gladiators, bloodied.Mise, gan chaint, gan trácht ar phaisean an spóirt seo.Níl a fhios agam ach go gciallaíonn gníomh garbh gach rud do dhaoine áirithe.
Thall ag an scoil ard tá páirc rugbaí i bhfianaise an tí solais draíochtúil sin, suite díreach os cionn an iascaigh, ar léir gurb é príomhfhostóir Doringbaai é.Chomh fada agus a d’fheicfinn, bhí céad duine daite ag obair ann, iad ar fad go dian leis.
Díreach os a chionn, dhá bhád capall oibre ag sú grinneall na farraige, ag baint diamaint.Tá na ceantair chósta seo, as seo agus go maith ó thuaidh isteach sa Namaib, saibhir le diamaint, a d'fhoghlaim mé.
Bhí an chéad 25 míle pábháilte, gaoth eireabaill beag fiú, cé gur cheart gur rabhadh é gan aon cheo mara maidine.Is dóigh liom go bhfuil mé ag éirí níos láidre, go tapa, mar sin cad é an imní.Tá cúig bhuidéal uisce á iompar agam ach níor líon mé ach dhá cheann don lá gearr seo.
Ansin tháinig acomhal.Bhí an bóthar go Nuwerus níos mó den ghairbhéal agus de ghaineamh agus de chlár níocháin agus de ghaineamh a sháraíonn fuinneamh.D'iompaigh an bóthar seo intíre freisin, agus thosaigh sé ag dreapadh.
Bhí mé ag chugging suas cnoc tar éis dom mo chuid uisce ar fad a chugú cheana féin nuair a tháinig trucail mhór oibre isteach ón taobh thiar.Lean kid skinny amach suíochán an phaisinéara (tá na rothaí stiúrtha ar an taobh deas), aghaidh cairdiúil, díograiseach, rinne sé aithris ar “uisce óil” cúpla uair.Ghlaoigh sé thar an inneall díosail, "Tá uisce uait?"
Waved mé go múinte air.Níl ann ach 20 míle eile.Sin rud ar bith.Tá mé ag éirí dian, ceart?Shrugged sé agus chroith sé a cheann agus iad ag luascadh amach.
Ansin tháinig climbs níos mó.Casadh gach ceann ina dhiaidh agus tóg ceann eile le feiceáil go dtí an léaslíne.Laistigh de 15 nóiméad thosaigh mé ag éirí tartmhar.Tart dian.
Bhí dosaen caora cuachta faoi scioból scáth.Sistéal agus umar uisce in aice láimhe.An bhfuil tart go leor orm an fál a dhreapadh, féachaint ansin faoi uisce na gcaorach a ól?
Níos déanaí, teach.Teach maith go leor, go léir gated suas, aon duine timpeall.Ní raibh tart orm go leor chun briseadh isteach, go fóill, ach chuir an briseadh agus an dul isteach sin fiú trasna m’intinne scanrúil.
Bhí fonn láidir orm tarraingt anonn is anall.De réir mar a thosaigh sé ag sreabhadh, rinne mé machnamh ar é a shábháil, a ól.Mar sin is beag a tháinig amach.
Thit mé isteach i praiseach gainimh, chuaigh mo rothaí amach agus chuaigh mé thar fóir.Uimh bigggie.Mhothaigh mé go maith seasamh in airde.Bhreathnaigh mé arís ar mo ghuthán.Fós gan seirbhís.Ar aon nós, fiú dá mbeadh comhartha agam, an ngiallaíonn duine “911 le haghaidh éigeandála” anseo?Cinnte tiocfaidh carr go luath … .
Tháinig roinnt scamaill chomh maith ina ionad.Scamaill i méid agus cruth clasaiceach.Ní dhéanfaidh ach pas amháin nó dhó ar feadh cúpla nóiméad difríocht a dhéanamh.Trócaire lómhar ó ghhathanna léasair na gréine.
Gealtacht creeping.Rug mé orm féin ag rá roinnt jibberish, amach os ard.Bhí a fhios agam go raibh sé ag dul in olcas, ach bhí a fhios agam nach féidir leis an deireadh a bheith ró-fhada.Ach cad a tharlóidh má tá cas mícheart déanta agam?Cad a tharlóidh má fhaighim bonn comhréidh?
Tháinig beagán de tailwind kicked suas.Feicfidh tú faoi deara na bronntanais tiniest uaireanta.Scamall eile rolladh os a chionn.Ar deireadh, chuala mé trucail ag druidim ó i bhfad taobh thiar.
Stop mé agus tháinig mé as a chéile, ag déanamh aithrise ar “uisce” agus é ag druidim níos gaire.Léim Aifric Theas goofy ag roth sean Cruiser Talún amach agus d'fhéach mé anonn, ansin shín isteach sa chábán agus thug ar láimh thar leath buidéal Cola.
Ar deireadh, mar sin a bhí sé.Ní mórán do Nuwerus.Tá stór.Chuaigh mé isteach go praiticiúil, thar an gcuntar agus isteach ar an urlár coincréite sa seomra stoic fionnuar.Thug bean an tsiopa liath-ghruaig pisreóg chugam i ndiaidh stáirse uisce.Na páistí sa bhaile, thug siad súile leathana peeks orm ó timpeall an chúinne.
Bhí sé 104 céim as sin amach.Níl mé marbh, tá súil agam aon damáiste duáin, ach ceachtanna a foghlaimíodh.Pacáiste uisce barrachais.Déan staidéar ar an aimsir agus na hathruithe airde.Má thairgtear uisce, TÓGADH É.Déan na botúin níos cavalier seo arís, agus d'fhéadfadh an Afraic mé a chur amach chun an tsíoraíocht.Cuimhnigh, tá mé beagán níos mó ná sac feola, ar fionraí le cnámh agus líonadh le huisce lómhara.
Níor ghá dom fanacht in Nuwerus.Tar éis uaireanta de rehydration, chodail mé go maith.Cheap mé gur mhaith liom a bheith ag crochadh amach i mbaile uaigneach, ag siúl thart ar feadh lae.Afracáinis an t-ainm baile, ciallaíonn sé "New Rest," mar sin cén fáth nach bhfuil.
Cúpla struchtúr dathúil, cosúil leis an scoil.Díonta miotail roctha, dathanna neodracha le Baile Átha Troim pastel geal timpeall na bhfuinneog agus na sceimhleacha.
Tá an flóra, i ngach áit a fhéachann mé, buailte go leor.Gach cineál planda fásach crua nach raibh mé in ann a ainmniú.Maidir leis an bhfána, bhuel, fuair mé treoir allamuigh do Mhamaí Dheisceart na hAfraice, ina raibh roinnt dosaen beithigh uafásacha.Níorbh fhéidir liom níos mó ná roinnt de na cinn is soiléire a bheith ainmnithe agam.Cé a chuala riamh trácht ar Dik-Dik, mar sin féin?Céad?Níala?Rhebok?D'aithin mé an marbhadh bóthair a chonaic mé an lá eile, leis an eireaball tocht agus na cluasa móra.Sionnach mór Ialtóg a bhí ann.
Shábháil Belinda ag an “Drankwinkel” mo bhun.Chuaigh mé go dtí an siopa arís chun buíochas a ghabháil as aire a thabhairt dom.Dúirt sí d'fhéach mé go dona go leor, ansin.Droch-leor chuir sí glaoch ar an leighis sa bhaile nach mór.
Ní mórán de stór é, dála an scéil.Leachtanna i mbuidéil ghloine, beoir agus fíon den chuid is mó, agus taisce de Jägermeister.Níl an stórlann fionnuar sa chúl, áit a raibh mé ar mo shuí ar an urlár, ag stóráil i bhfad níos mó ná roinnt cliathbhoscaí bruscair agus beorach folamh.
Tá siopa amháin eile in aice láimhe, dúbailt é mar oifig an phoist, cuireann sé roinnt earraí tí ar fáil.Caithfidh cúig chéad áitritheoir a bheith sa bhaile seo.Cruinním uair sa tseachtain téann siad chuig Vredendal le haghaidh soláthairtí.Níl beagnach aon rud ar díol anseo.
Tá linn snámha beag cruinn, seomra bia firinscneach agus tolglann in aice leis an Hardeveld Lodge, áit ar fuaraigh mé mo bhuataisí, le go leor adhmaid posh agus leathar plush.Ritheann Fey an comhpháirteach.Fuair a fear céile bás cúpla bliain ar ais.Mar sin féin tá an áit seo buailte aici, gach cuach, gan Smál, gach béile, succulent.
Ar ais go dtí an meileann, beannaíonn an mhórbhealaigh a thrasnaíonn isteach sa Rinn Thuaidh, an cúige is mó san Afraic Theas, le comhartha i gceithre theanga: Afracáinis, Tswana, Xhosa, agus Béarla.Tá 11 teanga oifigiúil ag an Afraic Theas ar fud na tíre.Bhí coinníollacha rothaíochta i bhfad níos fearr ag an lá 85 míle seo.Bóthar tarra, dreapadóireacht measartha, clúdach scamall, teocht níos ísle.
Is é an séasúr ard ná Lúnasa agus Meán Fómhair, earrach sa Leathsféar Theas.Sin nuair a phléascann an tírdhreach le bláthanna.Tá beolíne bláthanna ann fiú.Cosúil le tuairisc sneachta a d’fhéadfadh a insint duit cé na fánaí sciála is milse, tá uimhir ann ar mhaith leat a dhiailiú chun an ceann is úire ar an ardán bláthanna a fháil.Sa séasúr sin, líontar na cnoic le 2,300 cineálacha bláthanna, deirtear liom.Anois, le linn buaic an tsamhraidh ... go hiomlán gan stad.
Cónaíonn “fhrancaigh an fhásaigh” anseo, daoine bána níos sine, ag déanamh ceardaíochta agus tionscadail ar a gcuid maoine, beagnach gach ceann acu le máthairtheanga san Afracáinis, go leor de shliocht na Gearmáine a bhfuil ceangail fhada acu leis an Namaib freisin, inseoidh gach duine duit faoi sin agus níos mó.Is daoine dícheallacha iad, Críostaithe, tuaisceart na hEorpa go croíúil.Tá comhartha sa Laidin inar fhan mé, “Labor Omnia Vincit” (“Work Conquers All”), a thugann achoimre ar a ndearcadh i leith an tsaoil.
Ní bheinn macánta dá ndéarfainn an brú den ardcheannas bán a luaigh mé, go háirithe amuigh anseo sa bhfásach.An iomarca le bheith ina aimhrialtacht;bhí bolscaireacht nua-Naitsíoch á roinnt go hoscailte ag cuid acu.Ar ndóigh, níl gach duine bán, tá an chuma ar go leor acu sásta agus ag gabháil lena gcomharsana datha, ach bhí go leor ann dom a thabhairt i gcrích go cothrom na smaointe dorcha sin a ritheann go láidir i nDeisceart na hAfraice, agus an fhreagracht a bhraitheann anseo a thabhairt faoi deara.
“Succulent” a thugtar ar an réigiún bláthanna seo, tá sé suite idir fásaigh na Namib agus na Kalahari.Tá sé thar a bheith te freisin.Is cosúil go gceapann daoine go bhfuil sé aisteach go bhfuil mé anseo, anois, le linn an tséasúir is neamhfháilteach.Is é seo a tharlaíonn nuair a bhíonn an iomarca “sileadh” agus beagán pleanála nó gan aon “pleanáil”.An bun os cionn: Is mise an t-aon aoi, beagnach gach áit a dtuirim i dtír.
Tráthnóna amháin bhí sé ag cur báistí ar feadh thart ar cúig nóiméad, measartha crua, go leor chun na gáitéir ar na sráideanna géara a iompú ina bealaí raging uisce reatha.Bhí sé ar fad spreagúil go leor gur sheas roinnt de mhuintir na háite amach ar a gcuid stoops le haghaidh grianghraf.Tá siad i bhfíor-thriomach le blianta.
Tá córais phíobáin ag go leor tithe a chuireann uisce báistí anuas ó bharraí miotail agus isteach sna sistéil.Deis a bhí sa scamall seo na leibhéil a ardú beagán.Cibé áit a bhfanfaidh mé, iarrann siad go bhfanfaidh cithfholcadáin gearr.Cas ar an uisce agus fliuch.Múch agus sobal suas.Ansin cas ar arís chun sruthlaithe.
Is réimse gan staonadh agus gan mhaíomh é seo.Lá amháin rinne mé ceithre bhuidéal uisce iomlán le haghaidh deighleog 65 míle amháin, agus bhí mé go hiomlán folamh cheana féin le cúig mhíle le dul.Ní raibh aon cloig aláraim ag imeacht, mar an uair dheireanach.Uimh gealtachta creeping.Go leor tráchta timpeall chun muinín a thabhairt dom go bhféadfainn turas a bhaint amach, nó ar a laghad roinnt uisce, de réir mar a chuaigh na teochtaí suas go dtí 100 céim agus mé ag streachailt suas an cnoc agus suas le gaoth.
Uaireanta tarraingíonn aníos ar an gcnoc fada, isteach sa ghaoth chinn sin, mothaíonn sé go bhféadfainn rith níos tapúla ná mar atá mé ag pedaláil.Nuair a shroich mé Springbok, phunt mé buidéal gloine dhá-lítear de Fanta, agus ansin crúiscín tar éis crúiscín uisce le haghaidh cothromaíocht an lae.
Níos faide ar aghaidh, bhí dhá lá scíthe glórmhar caite ag an Violsdrift Lodge, ag an teorainn.Anseo, rinne mé iniúchadh ar na gormacha fásaigh ollmhóra agus na feirmeacha fíonchaor agus mango pictiúrtha ar an Abhainn Oráiste, atá mar an teorainn squiggly idir an Afraic Theas agus an Namaib.Mar a d’fhéadfá buille faoi thuairim, tá an abhainn ag rith íseal.Ró-íseal.
Náisiúin fásaigh ollmhór de ach 2.6 milliún duine, tá an Namaib an dara tír is lú daonra ar domhan, ach amháin taobh thiar Mhongóil.Éiríonn na bearnaí geábhála idir na poill uisce fada, go hiondúil thart ar 100 go 150 míle.An chéad chúpla lá, suas an cnoc.Nílim thuas ar mo thuras go dtí an chéad acomhal eile.Má tharlaíonn sé sin tuairisceoidh mé anseo é, ar an gcóras onóra.
Ní bhaineann an turas Afraic seo go príomha le lúthchleasaíocht, dála an scéil.Baineann sé le fánaíocht.Ar an téama sin táim tiomanta go hiomlán.
Ar nós amhrán mealltach is féidir linn a thabhairt ar ais go dtí an mothúchán in áit éigin le himeacht ama, má éiríonn liom meáite trí rothaíocht dhian a thógann sé 30 bliain ar ais go dtí m’óige i Treasure Valley.
Mar gheall ar an gcaoi a bhfuil fulaingt beag, arís agus arís eile go rialta, faigheann mé ard.Is féidir liom an druga, endorphin, opioid a tháirgtear go nádúrtha a mhothú, ag tosú ag tosú anois.
Níos mó ná na mothaithe fisiceacha seo, téim ar ais go dtí ceint na saoirse a fháil amach.Nuair a bhí mo chosa sna déaga láidir go leor chun mé a iompar 100 go 150 míle in aon lá amháin, ar lúba nó pointe go pointe trí bhailte amuigh sna cúlchríocha inar fhás mé aníos, áiteanna le hainmneacha mar Bruneau, Murphy, Marsing, Star, Emmett, Horseshoe Bend, McCall, Idaho City, Lowman, fiú an dúshlán ceithre chruinniú mullaigh do Stanley.Agus an oiread sin eile.
Éalaigh na heaglaisí agus na daoine séipéal, éalaigh an chuid is mó de na rudaí scoile amaideach, na páirtithe teeny, éalaigh post páirtaimseartha agus go léir na gaistí petite bourgeois cosúil le gluaisteáin agus íocaíochtaí gluaisteán.
Bhí rothar faoi neart go cinnte, ach níos mó ná sin, is é an chaoi a bhfuair mé neamhspleáchas ar dtús, agus domsa, smaoineamh níos fairsinge ar “saoirse”.
Tugann an Namaib é go léir le chéile.Ar deireadh, uaireanta tosaigh roimh breacadh an lae chun an teas a bhualadh, bhrúigh mé ó thuaidh, suas an cnoc go seasta i dteocht lasrach agus ceann gaoithe le seirbhísí ar bith ar an mbealach.Tar éis 93 mhíle chuas ar chóstaí isteach i nGrünau, i réigiún ||Karas sa Namaib.(Tá, tá an litriú sin ceart.)
Tá sé cosúil le pláinéad eile amuigh ansin.Deserts ó do shamhlaíocht wildest.Faigh beagán delirious agus cuma na bairr sléibhe cosúil le bairr swirly na cóin uachtar reoite bog.
Gan ach beagán tráchta ach tugann beagnach gach duine cúpla fiacail chairdiúil den adharc agus roinnt caidéil dorn agus iad ag dul tharstu.Tá a fhios agam dá mbuailfinn an balla arís, tá mo dhroim acu.
Ar feadh an bhóthair, níl ach beagán scátha ar fáil ag roinnt stáisiún tearmainn ó am go chéile.Níl iontu seo ach tábla cruinn coincréite atá dírithe ar fhondúireacht chearnógach coincréite, le díon cearnach miotail lastuas, le tacaíocht ó cheithre chosa caol cruach.Mo hammock oiriúnach go foirfe taobh istigh, trasnánach.Dhreap mé suas, cosa ardaithe, úlla chomped, chugged uisce, snoozed agus d'éist le ceol ar feadh ceithre huaire an chloig díreach, foscadh ón ghrian meán lae.Bhí rud éigin iontach faoin lá.Déarfainn nach mbeidh ceann eile mar é, ach tá mé ag ceapadh go bhfuil mórán eile chun tosaigh agam.
Tar éis féasta agus oíche campáil ag acomhal an iarnróid ag Grünau, marcaíocht mé ar.Láithreach bhí comharthaí an tsaoil feadh an bhóthair.Roinnt crann, ceann a bhfuil nead na n-éan is mó dá bhfaca mé riamh, bláthanna buí, na mílte céadchosach tiubh péisteanna dubha ag trasnú an bhóthair.Ansin, oráiste iontach “Padstal,” díreach both cois bóthair atá suite i mbosca miotail rocach.
Gan deoch de dhíth, stad mé ar aon nós agus druidim leis an bhfuinneog."An bhfuil aon duine anseo?"Tháinig bean óg ó choirnéal dorcha aníos, agus dhíol sí deoch bhog fhuar dom ar 10 nDollar Namaibe (US 66 cent)."Cá bhfuil tú i do chónaí?"d'fhiafraigh mé.Ghluais sí thar a gualainn, “an fheirm,” a bhreathnaigh mé thart, gan faic ann.Ní mór a bheith thar an hump.Labhair sí ar an blas Béarla is ríoga, cosúil le banphrionsa, fuaim nach bhféadfadh teacht ach ó shaolré nochta dá teanga dúchais Afracach, is dócha Khoekhoegowab, móide, cinnte, Afracach.
An tráthnóna sin, tháinig scamaill dorcha.Thit an teocht.Bhris an spéir.Ar feadh beagnach uair an chloig, doirteadh síos leanúnach.Tar éis dom teach aíochta cois bóthair a shroicheadh cheana féin, bhí lúcháir orm in éineacht leis na hoibrithe feirme, a n-aghaidheanna ag lasadh.
Is mó ciall anois ná riamh an fonn hypnotic sin ón mbanna ceoil Toto ó na 1980idí, “Bless the Rains Down in Africa”.
A 1992 graduate of Meridian High School, Ted Kunz’s early life included a lot of low-paying jobs. Later, he graduated from NYU, followed by more than a decade in institutional finance based in New York, Hong Kong, Dallas, Amsterdam, and Boise. He preferred the low-paying jobs. For the past five years, Ted has spent much of his time living simply in the Treasure Valley, but still following his front wheel to places where adventures unfold. ”Declaring ‘I will ride a motorcycle around the world’ is a bit like saying ‘I will eat a mile-long hoagie sandwich.’ It’s ambitious, even a little absurd. But there’s only one way to attempt it: Bite by bite.” Ted can be reached most any time at ted_kunz@yahoo.com.
Am postála: Mar-11-2020