De inwoner van Wilmington is de man die dat schijnbaar onmogelijke werk doet - de schokkend steile Harris Hill-skischans op en af rijden - en de sneeuw perfect maken voor de groep nationale en internationale skispringers die dit weekend in Brattleboro worden verwacht voor de jaarlijkse Harris Hill-skischans .
Robinson is de hoofdtrimmer bij Mount Snow Resort en hij wordt voor een paar dagen uitgeleend aan de bemanning van Harris Hill om de onderste driekwart van de sprong klaar te maken voor de wedstrijd.
Jason Evans, de majoor van de unieke skiheuvelfaciliteit, leidt de bemanning die de heuvel klaarmaakt.Hij heeft niets dan lof voor Robinson.
Robinson start zijn machine, een Pisten Bully 600 lierkat, bovenaan de sprong.Ver onder hem is de onderkant van de sprong en de parkeerplaats die deze zaterdag en zondag duizenden toeschouwers zal bevatten.Aan de zijkant liggen de Retreat Meadows en de Connecticut River.Evans heeft de lier al aan het anker gehesen, maar Robinson, een voorvechter van veiligheid, stapt uit de cabine van de machine om het nog eens te controleren.
De organisatoren van Harris Hill moeten een speciale staatstransportvergunning krijgen om de grote trimmer van West Dover naar Brattleboro te verplaatsen, omdat het zo breed is, en dinsdag was het zover.Robinson was woensdag terug en zorgde ervoor dat de sneeuwlaag op de sprong gelijkmatig en diep was, gelijkmatig verspreid tot aan de randen van de zijplanken van de sprong.Jumpers, die reizen met snelheden tot 70 mijl per uur, hebben een voorspelbaar, vlak oppervlak nodig om op te landen.
In tegenstelling tot skipistes, die Robinson met een kroon aanlegt, moet de skischans van rand tot rand gelijk zijn.
Het is 36 graden en mistig, maar Robinson zegt dat de temperatuur net boven het vriespunt de sneeuw lekker plakkerig maakt - gemakkelijk in te pakken en gemakkelijk te verplaatsen met de zwaar rupsbandmachine.Soms heeft hij, als hij de steile helling opgaat, niet eens de draadkabel nodig om de machine omhoog te trekken.
De draadkabel is als een gigantische ketting, die ervoor zorgt dat de machine niet van de heuvel naar beneden tuimelt, of dat hij hem voor de sprong omhoog kan trekken.
Robinson is een perfectionist en let zeer goed op de golvende gradaties van de witte deken onder hem.
De gigantische machine, die Mandy May heet, is een grote rode machine met een gigantische lier erop, bijna als een klauw.Vooraan staat een knikploeg, achteraan een helmstok, die als corduroy het oppervlak verlaat.Robinson manipuleert ze gemakkelijk.
De machine heeft tijdens zijn reis op Route 9 van Mount Snow naar Brattleboro wat wegvuil opgepikt en komt los in de ongerepte sneeuw.Robinson zei dat hij het zou begraven.
En Robinson zei dat hij houdt van de blauw getinte sneeuw die de ploeg van de trimmer van de gigantische stapel afpelt - het heeft een chloorblauwe zweem, omdat het sneeuw is van de gemeentelijke watervoorziening van de stad Brattleboro, die met chloor wordt behandeld."Dat hebben we niet op Mount Snow," zei Robinson.
De top van de heuvel was dinsdagmiddag laat in de mist gehuld, waardoor het moeilijker was om te zien wat Robinson met zijn grote machine aan het doen was.Het is 's nachts gemakkelijker te zien, zei hij, met de grote lichten op de trimmer.
De ploeg creëert gigantische ronde sneeuwworsten, en sneeuwballen van een meter breed breken af en vallen als een waterval langs de steile helling naar beneden.Robinson duwt de hele tijd sneeuw naar de randen, om de gaten aan de verre randen op te vullen.
Donderdagochtend bracht een lichte laag plakkerige natte sneeuw en Evans zei dat zijn bemanning al die sneeuw met de hand zou verwijderen."We willen geen sneeuw. Het verandert het profiel. Het is niet volgepakt en we willen een mooi hard oppervlak", zei Evans, en hij merkte op dat de superkoude temperaturen die voor donderdagavond en vooral vrijdagavond worden voorspeld, wanneer temperaturen worden voorspeld onder nul gaan, is perfect om de sprong klaar te houden voor de springers.
De toeschouwers?Misschien iets minder perfect voor hen, gaf Evans toe, hoewel de temperaturen zaterdagmiddag naar verwachting zullen stijgen en nog meer op zondag, de tweede wedstrijddag.
De bemanning van Evans zal de laatste hand leggen aan het bovenste gedeelte van de skischans - niet bereikt door de zware trimmachine - en er water op spuiten zodat het "als een blok ijs" is, zei Evans.
Robinson heeft in totaal 21 jaar voor Mount Snow Resort gewerkt, evenals vijf jaar bij Stratton Mountain en Heavenly Ski Resort in Californië.
Op Mount Snow houdt Robinson toezicht op een bemanning van ongeveer 10, maar hij is de enige die Mount Snow's "lierkat" trimmer bedient.In het skigebied wordt het gebruikt op de extreem steile skipistes van het resort, met een hellingshoek van 45 tot 60 graden.In tegenstelling tot Harris Hill moet Robinson soms de lier aan een boom bevestigen - "als deze groot genoeg is" - en in andere gebieden zijn er gevestigde ankers voor de lier.
"Ik denk niet dat er hier zoveel sneeuw ligt als Jason denkt," zei Robinson, terwijl hij tonnen sneeuw naar de onderkant van de sprong duwde.
De sneeuw werd gemaakt door Evans - een voormalige professionele snowboarder die Harris Hill-goeroe werd - een week of zo eerder, waardoor de sneeuw de tijd kreeg om te settelen en "op te zetten", zoals Evans zei.
De twee mannen kennen elkaar heel goed: Robinson verzorgt Harris Hill al bijna net zo lang als Evans en zijn team van Evans Construction de heuvel voorbereiden op het evenement.Evans verzorgt ook de halfpipe van Mount Snow.
Hij groeide op in Dummerston, ging naar Brattleboro Union High School en ging een semester naar Keene State College voordat de sirene van het snowboarden te sterk was om te weerstaan.
De volgende 10 jaar deed Evans mee op een hoog niveau in het snowboardcircuit van de wereld, won veel prijzen, maar miste altijd de Olympische Spelen, zei hij, vanwege de timing.Hij stapte over op snowboardcross na een aantal jaren in de halfpipe te hebben gespeeld en kwam uiteindelijk terug naar huis om erachter te komen wat hij met zijn leven wilde doen en de kost verdienen.
Evans en de bemanning beginnen na nieuwjaar te werken aan de heuvel en de skischans, en hij zegt dat het ongeveer drie weken duurt om alles klaar te krijgen.
Dit jaar moest zijn bemanning in totaal 800 voet nieuwe dressoirs bouwen, die beide zijden van de sprong, die ongeveer 400 voet lang is, omlijnen.Ze gebruikten golfmetaal op het bovenste gedeelte en onder druk behandeld hout om rot te minimaliseren, aangezien de dressoirs het hele jaar door op hun plaats blijven.
Evans en zijn bemanning 'bliezen sneeuw' gedurende vijf nachten, te beginnen eind januari, met behulp van een compressor die ze van Mount Snow hebben geleend om gigantische stapels te creëren.Het is de taak van Robinson om het te verspreiden - als besneeuwd glazuur op een gigantische, zeer steile cake.
Als je een opmerking (of een tip of een vraag) over dit verhaal wilt achterlaten bij de redactie, stuur ons dan een e-mail.We verwelkomen ook brieven aan de redactie voor publicatie;u kunt dat doen door ons brievenformulier in te vullen en naar de redactie te sturen.
Posttijd: 24-feb-2020