Van de National Band tot Travis Bean, James Trussart, enz., het lichaam en de hals van de gitaar zijn allemaal gemaakt van metaal en hebben een geschiedenis van bijna een eeuw.Doe mee en teken geschiedenis voor hen.
Laten we, voordat we beginnen, eerst wat problemen oplossen.Als je verstandige informatie wilt over metalen die verband houden met lang haar en extreem vuil, ga dan alsjeblieft weg wanneer je tijd hebt.In deze functie gebruiken we tenminste alleen metaal als materiaal voor het maken van gitaren.
De meeste gitaren zijn voornamelijk van hout gemaakt.Dat weet je.Gewoonlijk zit het enige metaal dat je ziet in het pianoraster, de pickups en sommige hardware zoals bruggen, stemmechanieken en riemgespen.Misschien zijn er een paar platen, misschien zijn er knoppen.Natuurlijk is er ook strijkmuziek.Het is het beste om ze niet te vergeten.
Doorheen de geschiedenis van onze muziekinstrumenten zijn enkele dappere mensen verder gegaan, en in sommige gevallen zelfs verder.Ons verhaal begint in Californië in de jaren 1920.In het midden van dat decennium richtten John Dopyera en zijn broers de National Corporation op in Los Angeles.Hij en George Beauchamp hebben mogelijk samengewerkt om de resonatorgitaar te ontwerpen, wat de bijdrage van National is aan de zoektocht naar meer volume.
Bijna een eeuw na de introductie van de resonator is de resonator nog steeds het meest populaire type metalen gitaar.Alle afbeeldingen: Eleanor Jane
George is een Texaanse jongleurgitarist en fervent knutselaar, woont nu in Los Angeles en werkt voor National.Zoals veel artiesten in die tijd was hij gefascineerd door het potentieel om traditionele flattop- en bowtop-gitaren luider te laten klinken.Veel gitaristen die in bands van elke omvang spelen, willen een luider volume hebben dan bestaande instrumenten kunnen bieden.
De door George en zijn vrienden uitgevonden resonantiegitaar is een schokkend instrument.Het kwam uit in 1927 met een glanzende metalen behuizing.Binnenin heeft National, afhankelijk van het model, een of drie dunne metalen resonatorschijven of kegels onder de brug aangesloten.Ze werken als mechanische luidsprekers, projecteren het geluid van snaren en zorgen voor een krachtig en uniek geluid voor de resonatorgitaar.In die tijd maakten ook andere merken zoals Dobro en Regal resonators van metalen behuizingen.
Niet ver van het nationale hoofdkantoor runt Adolph Rickenbacker een matrijzenbedrijf, waar het metalen lichamen en resonatorkegels produceert voor de National.George Beauchamp, Paul Barth en Adolph werkten samen om hun nieuwe ideeën samen te voegen tot elektrische gitaren.Ze richtten eind 1931 Ro-Pat-In op, net voordat George en Paul door National werden ontslagen.
In de zomer van 1932 begon Ro-Pat-In elektrogevormde aluminium elektronische producten te produceren voor prestaties van gegoten staal.De speler zet het instrument op schoot en schuift een stalen staaf over de snaar, meestal afgestemd op de open snaar.Sinds de jaren 1920 zijn er maar weinig lap steel ringen populair geworden, en dit instrument is nog steeds erg populair.Het is de moeite waard om te benadrukken dat de naam "staal" niet is omdat deze gitaren van metaal zijn gemaakt - natuurlijk zijn veel gitaren gemaakt van hout, behalve Electros - maar omdat ze door de spelers worden vastgehouden met metalen staven.Ik gebruikte mijn linkerhand om de opgeheven snaren te stoppen.
Het merk Electro evolueerde naar Rickenbacker.Rond 1937 begonnen ze klein gitaarvormig staal te maken van gestempeld plaatstaal (meestal verchroomd messing), en dachten uiteindelijk dat aluminium een ongepast materiaal was omdat elke gitaarfabrikant zou Metaal als materiaal gebruiken.Het belangrijkste onderdeel van het instrument moet worden overwogen.Aluminium in staal zet uit onder hoge temperaturen (bijvoorbeeld onder toneelverlichting), waardoor ze vaak niet op tijd zijn.Sindsdien is het verschil in de manier waarop hout en metaal veranderen als gevolg van temperatuur en vochtigheid voldoende geweest om veel fabrikanten en spelers in staat te stellen snel vanuit de andere richting van de gitaar (vooral de hals) te bewegen die de twee materialen vermengt.rennen.
Gibson gebruikte ook kort gegoten aluminium als zijn eerste elektrische gitaar, namelijk de Hawaiian Electric E-150 staal, die eind 1935 uitkwam. Het ontwerp van de metalen body valt uiteraard samen met het uiterlijk en de stijl van Rickenbackers, maar het blijkt dat deze aanpak onpraktisch is.Hetzelfde geldt voor Gibson.Aan het begin van het tweede jaar wendde Gibson zich tot de meest begrijpelijke plek en introduceerde een nieuwe versie met een houten body (en een iets andere naam EH-150).
Nu zijn we naar de jaren 70 gesprongen, nog steeds in Californië, en in het tijdperk waarin messing een hardwaremateriaal werd vanwege de zogenaamde verbeterde sustainkwaliteit.Tegelijkertijd lanceerde Travis Bean zijn team vanuit Sun Valley, Californië in 1974 met zijn partners Marc McElwee (Marc McElwee) en Gary Kramer (Gary Kramer).Gitaar met aluminium hals.Hij was echter niet de eerste die aluminium gebruikte in de relatief moderne nekstructuur.De eer is aan de Wandrè gitaar uit Italië.
Zowel de Kramer DMZ 2000 als de Travis Bean Standard uit de jaren 70 hebben aluminium halzen en zijn te koop op de volgende Gardiner Houlgate gitaarveiling op 10 maart 2021.
Van het einde van de jaren vijftig tot de jaren zestig ontwierp en produceerde Antonio Wandrè Pioli een reeks uitstekend uitziende gitaren met een aantal opvallende ontwerpkenmerken, waaronder Rock Oval (geïntroduceerd rond 1958) en Scarabeo (1965).Zijn instrumenten verschijnen onder verschillende merknamen, waaronder Wandrè, Framez, Davoli, Noble en Orpheum, maar naast Pioli's opvallende vorm zijn er enkele interessante structurele kenmerken, waaronder het aluminium nekgedeelte.De beste versie heeft een doorlopende hals, die bestaat uit een holle halfronde aluminium buis die leidt naar een frame-achtige kop, met de toets vastgeschroefd, en een achterste plastic hoes is voorzien om een goed gevoel van gladheid te bieden.
De Wandrè-gitaar verdween eind jaren zestig, maar het idee van een aluminium hals werd opnieuw ontwikkeld met steun van Travis Bean.Travis Bean heeft een groot deel van de binnenkant van de nek uitgehold en creëerde wat hij een chassis noemde voor de aluminium doorlopende hals.Inclusief een T-vormig hoofdeinde met pickups en brug, het hele proces wordt gecompleteerd door een houten body.Hij zei dat dit zorgt voor een consistente stijfheid en dus een goede ductiliteit, en de extra massa vermindert trillingen.Het bedrijf was echter van korte duur en Travis Bean stopte haar activiteiten in 1979. Travis verscheen kort in de late jaren 90, en de nieuw leven ingeblazen Travis Bean Designs is nog steeds actief in Florida.Tegelijkertijd houdt het elektrische gitaarbedrijf in Irondale, Alabama, beïnvloed door Travis Bean, ook de vlam levend.
Gary Kramer, de partner van Travis, vertrok in 1976, richtte zijn eigen bedrijf op en begon te werken aan het aluminium nekproject.Gary werkte samen met gitaarfabrikant Philip Petillo en bracht enkele wijzigingen aan.Hij plaatste een houten inzetstuk in de achterkant van zijn nek om kritiek te overwinnen dat Travis Bean's nekmetaal koud aanvoelde, en hij gebruikte een synthetisch sandelhouten toets.Tegen het begin van de jaren tachtig bood Kramer een traditionele houten nek als optie aan, en geleidelijk werd aluminium weggegooid.De heropleving van Henry Vaccaro en Philip Petillo was oorspronkelijk van Kramer tot Vaccaro en duurde van midden jaren 90 tot 2002.
De gitaar van John Veleno gaat verder, bijna volledig gemaakt van hol aluminium, met een gegoten hals en met de hand gesneden body.Veleno, met hoofdkantoor in St. Petersburg, Florida, begon rond 1970 met de productie van zijn ongewone muziekinstrumenten en voltooide de productie van deze instrumenten in heldere geanodiseerde kleuren, waaronder opvallende gouden modellen.Sommige hebben een V-vormig nachtkastje met ingelegde rode juwelen.Na het maken van ongeveer 185 gitaren, gaf hij het op in 1977.
Na de breuk met Travis Bean moest Gary Kramer zijn ontwerp aanpassen om patentinbreuk te voorkomen.De iconische Travis Bean-kop is rechts te zien
Een andere op maat gemaakte fabrikant die aluminium op een gepersonaliseerde manier gebruikt, is Tony Zemaitis, een Britse bouwer gevestigd in Kent.Toen Eric Clapton Tony voorstelde om zilveren gitaren te maken, begon hij metalen instrumenten op het voorpaneel te maken.Hij ontwikkelde het model door de hele voorkant van de carrosserie te bedekken met aluminium platen.Veel van Tony's werken bevatten het werk van a-ball graveur Danny O'Brien, en zijn fijne ontwerpen zorgen voor een onderscheidende uitstraling.Net als sommige andere elektrische en akoestische modellen begon Tony rond 1970 met het maken van Zemaitis metalen frontgitaren, tot aan zijn pensionering in 2000. Hij stierf in 2002.
James Trussart heeft veel werk verzet om de unieke kwaliteiten te behouden die metaal kan bieden bij het maken van moderne gitaren.Hij werd geboren in Frankrijk, verhuisde later naar de Verenigde Staten en vestigde zich uiteindelijk in Los Angeles, waar hij al meer dan 20 jaar werkt.Hij bleef op maat gemaakte stalen gitaren en violen maken in verschillende afwerkingen, waarbij hij het metalen uiterlijk van resonatorgitaren vermengde met de roestige en bronzen sfeer van afgedankte machines.
Billy Gibbons (Billy Gibbons) stelde de naam van de Rust-O-Matic-technologie voor, James plaatste de gitaarbody enkele weken op de plaatsing van de componenten en maakte het uiteindelijk af met een transparante satijnen laag.Veel Trussart-gitaarpatronen of -ontwerpen zijn gedrukt op de metalen behuizing (of op de beschermplaat of kop), inclusief schedels en tribale kunstwerken, of texturen van krokodillenleer of plantaardig materiaal.
Trussart is niet de enige Franse gitaarbouwer die metalen lichamen in zijn gebouwen heeft verwerkt - Loic Le Pape en MeloDuende zijn in het verleden beide op deze pagina's verschenen, hoewel ze in tegenstelling tot Trussart in Frankrijk blijven.
Elders bieden fabrikanten af en toe conventionele elektronische producten aan met ongebruikelijke metaalvervormingen, zoals de honderden Strats uit het midden van de jaren 90 geproduceerd door Fender met holle geanodiseerde aluminium behuizingen.Er zijn onconventionele gitaren geweest met metal als kern, zoals de kortstondige SynthAxe in de jaren tachtig.De sculpturale body van glasvezel staat op een gegoten metalen chassis.
Van K&F in de jaren 40 (in het kort) tot Vigiers huidige fretloze fretboards, er zijn ook metalen fingerboards.En sommige versieringen zijn voltooid die het originele traditionele houten elektrische uiterlijk een aantrekkelijk metaalachtig gevoel kunnen geven, bijvoorbeeld Gretsch's Silver Jet uit de jaren 50 versierd met glanzende drumvellen, of geïntroduceerd in 1990 een JS2-variant van het Jbanez-model, ondertekend door Joe Satriani.
De originele JS2 werd snel teruggetrokken omdat het duidelijk was dat het bijna onmogelijk was om een chroomcoating met veiligheidseffecten te produceren.Chroom zal van het lichaam vallen en scheuren vormen, wat niet ideaal is.De Fujigen-fabriek lijkt slechts zeven JS2 verchroomde gitaren voor Ibanez te hebben voltooid, waarvan er drie aan Joe zijn gegeven, die doorzichtige tape op de gaten in zijn favoriete voorbeelden moest plakken om een gebarsten huid te voorkomen.
Traditioneel probeerde Fujigen het lichaam te coaten door het onder te dompelen in een oplossing, maar dit resulteerde in een dramatische explosie.Ze probeerden vacuümbeplating, maar het gas in het hout was uitgeput door de druk en het chroom veranderde in de kleur van nikkel.Bovendien krijgen werknemers elektrische schokken wanneer ze het eindproduct proberen te polijsten.Ibanez had geen keus en JS2 werd geannuleerd.Later kwamen er echter nog twee succesvolle limited editions: JS10th in 1998 en JS2PRM in 2005.
Ulrich Teuffel produceert sinds 1995 gitaren in Zuid-Duitsland. Zijn Birdfish-model lijkt niet op een conventioneel muziekinstrument.Het aluminium geplateerde frame maakt gebruik van het traditionele metalen hardwareconcept en combineert het Transform in een niet-onderwerp.De "vogel" en "vis" in de naam zijn twee metalen elementen die er een paar houten strips aan vastmaken: de vogel is het voorste deel waarvan vastgeschroefd is.De vis is het achterste deel van de controle pod.De rail tussen de twee bevestigt de beweegbare pick-up.
"Vanuit filosofisch oogpunt vind ik het een leuk idee om de originele materialen in mijn studio te laten, hier wat magische dingen te doen, en dan komt de gitaar eindelijk uit", zei Ulrich."Ik denk dat Birdfish een muziekinstrument is, het brengt een specifieke reis voor iedereen die het bespeelt. Omdat het je vertelt hoe je een gitaar maakt."
Ons verhaal eindigt met een volledige cirkel en keert terug naar waar we begonnen met de originele resonatorgitaar in de jaren 1920.Gitaren uit deze traditie bieden de meeste van de huidige functies voor metalen carrosseriestructuren, zoals merken zoals Ashbury, Gretsch, Ozark en Recording King, evenals moderne modellen van Dobro, Regal en National, en Resophonic zoals de ule sub in Michigan.
Loic Le Pape is een andere Franse gitaarbouwer die gespecialiseerd is in metaal.Hij is goed in het herbouwen van oude houten instrumenten met stalen lichamen.
Mike Lewis van Fine Resophonic in Parijs maakt al 30 jaar metalen bodygitaren.Hij gebruikt messing, Duits zilver en soms staal.Mike zei: "Het is niet omdat een van hen beter is", maar ze hebben heel verschillende stemmen."De ouderwetse etnische stijl 0 is bijvoorbeeld altijd messing, de etnische dubbelstrengs of Triolian is altijd van staal en de meeste oude Tricones zijn gemaakt van Duitse zilver- en nikkellegeringen. Ze bieden drie totaal verschillende geluiden. ."
Wat is het ergste en beste aan het werken met gitaarmetal vandaag?"Het ergste scenario kan zijn dat je de gitaar vernikkeld overhandigt en ze verknoeien het. Dit kan gebeuren. Het beste is dat je gemakkelijk aangepaste vormen kunt maken zonder al te veel gereedschap. Het kopen van metaal kent geen beperkingen," Mike besloot grinnikend: "Bijvoorbeeld Braziliaans koper. Maar als de snaren aan zijn, is het altijd goed. Ik kan spelen."
Guitar.com is de toonaangevende autoriteit en bron voor alle gitaargebieden ter wereld.We bieden inzichten en inzichten over versnellingen, artiesten, technologie en de gitaarindustrie voor alle genres en vaardigheidsniveaus.
Posttijd: 11 mei-2021