De ongekende bosbranden in Australië worden genoemd als een voorbeeld van de klimaatsmelt die al aan de gang is
IT lijkt het iconische moment te zijn voor veel Australiërs wanneer ze van hun territorium - een landmassa zo groot als de Verenigde Staten - wegrennen en worden overspoeld door ongekende bosbranden.
Een video die de ronde doet, toont een Australische ekster, zittend op een wit houten hek in Newcastle, New South Wales.De vogel is opmerkelijk, geliefd zelfs, omdat hij de geluiden nabootst die hij het meest in zijn buurten tegenkomt.
Zijn stijgende lied?Een breed scala aan gierende brandweersirenes - dat is alles wat het wezen de afgelopen weken heeft gehoord.
Het Australische inferno wordt terecht aangehaald als een voorbeeld van de klimaatsmelt die al aan de gang is, laat staan dat het wordt verzacht (het is het heetste en droogste jaar ooit geregistreerd, en voor Australië zegt dat iets).
Ik weet niet hoe je contacten met familie, vrienden en collega's down under zijn.Maar mijn eigen connecties zijn acuut depressief over hun dagelijkse ervaringen.
De verstikkende kelen, de griezelige luchtgloed, de stroomstoringen, de transportstoringen.De bijna-ongevallen terwijl muren van vlammen langs hun gebouwen razen.De bloviation van politici - en de kans dat ze verantwoordelijk handelen, is "van Buckley en niemand", zoals ze zeggen.
Denk echter geen moment dat ze in de hoek staan te trillen, schuchter in afwachting van de eco-apocalyps.Het is merkwaardig om de dagelijkse verhalen van Australiërs te lezen over het verdedigen van hun huizen in de bush tegen snel bewegende, boomtoppenhoge vuurmuren.Een kenmerk van hun garens gaat absoluut over het tonen van Ocker-veerkracht.
Ze vertellen je vermoeid dat ze altijd te maken hebben gehad met bosbranden.En hoe hun families en gemeenschappen veel overlevingsvaardigheden hebben ontwikkeld.Op daken worden sprinklers gemonteerd;onbrandbare perimeters worden gecultiveerd;motoren worden aangezet om de waterdruk op peil te houden.Apps met de naam "Fires Near Us" brengen realtime informatie over de locatie van wervelende branden.
Ik hoor zelfs over de wonderen van beschermende blusdekens, gemaakt van zuivere wol en brandvertragend, die (ze verzekeren me) elke burger kan helpen een inferno van 1000°C te overleven dat 20-40 minuten boven zijn hoofd passeert.
Toch schrikt dit bosbrandseizoen zelfs de meest knoestige en strijdlustige moderne Australiër af.Zoals de foto's laten zien, vlammen grote delen van het land naar elkaar toe - een gebied zo groot als België dat nu is verbrand.De enorme hoeveelheid branden werpt een vreemde, oranje bleekheid over de megalopolis die Sydney heet.
De bewoners van deze wereldhoofdstad maken al hun grimmige berekeningen.P2 (wat kankerverwekkende asdeeltjes van enkele micromillimeters betekent) ademt de lucht in de straten.Er is een nijpend tekort aan P2-ademhalingsmaskers (die niet strak genoeg rond het gezicht sluiten, werken dus toch nauwelijks).Sydneysiders verwachten in de komende 10-30 jaar een reeks gevallen van emfyseem en longkanker als gevolg van de branden.
"Dit is in wezen elke afbeelding van de hel die werkelijkheid is geworden ... de dystopische toekomst die zo vaak wordt voorspeld in sciencefiction", zegt een van mijn Oz-contactpersonen.
En hoewel het dodental van mensen tot nu toe niet hoog is, is het aantal dieren bijna onbegrijpelijk.Tot nu toe zijn naar schatting een half miljard dieren gedood, en koala's zijn bijzonder slecht uitgerust om aan deze extreme en woeste branden te ontsnappen.
Terwijl we de regen saai langs onze Schotse ramen zien druppelen, naast de flatscreen en de oranje getinte nieuwsbulletins, is het misschien gemakkelijk voor ons om onze gelukssterren stilletjes te bedanken voor onze over het algemeen doorweekte toestand.
Toch maakt Australië deel uit van onze moderniteit.Het is een schok om te zien hoe de met lading gehijgde, mobiel bellende voorsteden rondstruinen op okerkleurige stranden terwijl de vlammen hun huizen, levensonderhoud en steden om hen heen verteren.
Welke fenomenen zullen ons uiteindelijk treffen, in het vochtige Schotland, terwijl de planeet nog steeds meedogenloos opwarmt?In plaats van een muur van vlammen, zullen het waarschijnlijk die vluchtelingenzielen zijn die uit hun thuisland worden gebakken - onze westerse onachtzaamheid over onze koolstofemissies die hun binnenlandse levensvatbaarheid vernietigen.Zijn we klaar en bereid om onze verantwoordelijkheden op ons te nemen, voor een resultaat dat we hebben gegenereerd?
Het bestuderen van de Australische situatie verheldert verder wat de scherpe kantjes van onze komende klimaatpolitiek inhouden.
De Australische premier Scott Morrison werd gekozen door dezelfde campagnememe-machine die Johnson zijn ambt gaf, en de Tories hun meerderheid.Morrison heeft zo'n sympathie voor de fossiele-brandstofindustrie dat hij ooit een brok steenkool in de parlementskamer van Canberra heeft gewiegd ("wees er niet bang voor", kirde hij).
Tijdens de recente COP25-klimaatconferentie werden de Australiërs door veel deelnemende staten veroordeeld omdat ze probeerden de impact van quota voor koolstofhandel te compromitteren en te verzachten.Morrison - die zo onverschillig is over de bosbranden dat hij op hun hoogtepunt op familievakantie naar Hawaï ging - is een bekend soort Australische politieke triangulator (inderdaad, ze hebben de praktijk uitgevonden).
"We willen onze klimaatdoelstellingen halen, maar we willen de banen van gewone Australiërs niet aantasten - we nemen een verstandig standpunt in", was een van zijn recente reacties.
Zal de huidige regering van Westminster de komende 12 maanden dezelfde middenweg-houding aannemen als Morrison in haar optocht naar de volgende COP-conferentie in Glasgow?Trouwens, welk standpunt zal een Schotse regering innemen als de productie van olie voor energie nog steeds deel uitmaakt van het indy-prospectus?
De verslaving van opeenvolgende Australische regeringen aan fossiele brandstoffen heeft al te commerciële drijfveren.China heeft een winningsrelatie met Australië - het gelukkige land voorziet de supermacht van ijzererts en kolen in de handel ter waarde van $ 120 miljard per jaar.
Maar als een land het potentieel had om een door zonne-energie aangedreven, duurzame energiekolos te worden, dan zou het Australië moeten zijn.Inderdaad, op basis van door de zon gegenereerde watt per hoofd van de bevolking, was Australië in juli 2019 de tweede in de wereld (459 wpc) na Duitsland (548 wpc).
Er zijn terechte zorgen over het toevoegen van de ontvlambaarheid van zonnepanelen en het explosieve potentieel van batterijen aan de bush-levensstijl.Maar in ieder geval om de grote steden te bedienen, zijn zonneparken planbaar, verdedigbaar en levensvatbaar.
Inderdaad, het volledige scala aan duurzame energiebronnen - geothermische, on- en offshore wind, getijden - is beschikbaar voor dit gelukkige land.Alles wat een levensvatbaar alternatief is voor de kolencentrales die, ongelooflijk, nog steeds de basislast van de Australische energieproductie leveren.(De gehechtheid van premier Morrison aan de tepel van de mijnbouwsector zal de waanzin alleen maar vergroten).
En als een verre kreet is de stem van de oorspronkelijke bewoners van Australië – die het land tienduizenden jaren lang duurzaam en intiem hebben onderhouden – af en toe te horen te midden van het reguliere politieke rumoer.
Bill Gammage's The Biggest Estate On Earth, en Bruce Pascoe's Dark Emu, zijn boeken die de mythe volledig weerleggen dat Australië een onontgonnen wildernis was waar jager-verzamelaars rondzwierven en vervolgens productief werden gemaakt door westerse kolonisten.
En het bewijs was de manier waarop de inheemse volkeren "vuurstok" of strategische verbranding gebruikten.Ze duwden bomen op arm land en maakten van het goede land grasvelden die wild aantrokken: een 'mozaïek van brandwonden', zoals Pascoe het noemt.En die overgebleven bomen mochten hun brandbare stammen niet verdikken, of hun lommerrijke luifels te dicht bij elkaar hebben.
De onderzoeken van Pascoe en Gammage, die alle vooroordelen volledig ter discussie stellen, tonen inheemse natuurlijke landschappen aan die meer gecontroleerd waren, met minder en beter onderhouden bomen, dan nu - waar de vlammen van kroon tot kroon springen.
Zoals een stuk op de ABC-website opmerkt: “Er kunnen grote voordelen zijn als Australië de vuurvaardigheden van zijn oude mensen opnieuw leert.De vraag blijft of de Australische politiek volwassen genoeg is om dat toe te staan.”
Dat lijkt op dit moment niet zo (en politieke onvolwassenheid is nauwelijks exclusief voor Australië).Mijn Sydney-collega's verwachten dat klimaatleiderschap op de een of andere manier vanuit het maatschappelijk middenveld zal moeten komen, gezien de diep gecompromitteerde aard van het nieuwe regime.Klinkt dat bekend?
Maar we moeten de Australische kernsmelting gestadig en gealarmeerd in de gaten houden.In tegenstelling tot de brutale en opgewekte toeristenvideo die Kylie Minogue surrealistisch promoot op sociale media, is Australië een klokkenluider voor sommige van onze eigen collectieve problemen.
Deze website en de bijbehorende kranten houden zich aan de praktijkcode van de redacteuren van de Independent Press Standards Organisation.Als je een klacht hebt over de redactionele inhoud die betrekking heeft op onjuistheid of indringing, neem dan hier contact op met de redactie.Als u niet tevreden bent met het gegeven antwoord, kunt u hier contact opnemen met IPSO
© Copyright 2001-2020.Deze site maakt deel uit van het gecontroleerde lokale krantennetwerk van Newsquest.Een Gannett-bedrijf.Uitgegeven vanuit haar kantoren op 200 Renfield Street Glasgow en gedrukt in Schotland door Newsquest (Herald & Times), een divisie van Newsquest Media Group Ltd, geregistreerd in Engeland en Wales onder nummer 01676637 te Loudwater Mill, Station Road, High Wycombe HP10 9TY – een Gannett bedrijf.
Posttijd: 06-jan-2020