COPYING AND DISTRIBUTING ARE PROHIBITED WITHOUT PERMISSION OF THE PUBLISHER: SContreras@Euromoney.com
Globalne ryzyko opadło w ostatnich miesiącach 2019 r., według sondażu Euromoney dotyczącego ryzyka krajów, gdy pojawiły się oznaki przełomu w celu zakończenia impasu związanego z sporem handlowym między Chinami a USA, inflacja osłabła, wybory przyniosły pewniejsze wyniki, a decydenci zwrócili się ku środkom stymulującym wspierać wzrost gospodarczy.
Średni średni globalny wynik ryzyka poprawił się z trzeciego do czwartego kwartału, gdy zaufanie przedsiębiorców ustabilizowało się, a ryzyko polityczne uspokoiło się, chociaż nadal pozostawał poniżej 50 na możliwych 100 punktów, na których utrzymywał się od czasu globalnego kryzysu finansowego z lat 2007-2008.
Niski wynik sygnalizuje, że perspektywy globalnych inwestorów nadal są niewygodne, a protekcjonizm i zmiany klimatyczne kładą się cieniem, utrzymujący się kryzys w Hongkongu, zbliżające się wybory w USA i sytuacja z Iranem oraz wiele innych czynników, które utrzymują globalny na razie podwyższona temperatura ryzyka.
Eksperci obniżyli ocenę większości krajów G10 w 2019 r., w tym Francji, Niemiec, Włoch, Japonii, Wielkiej Brytanii i USA, ponieważ tarcia handlowe obniżyły wyniki gospodarcze i zwiększyła się presja polityczna – w tym trudności związane z Brexitem, które spowodowały kolejne przedterminowe wybory powszechne – chociaż sytuacja ustabilizowała się w czwarta ćwiartka.
Wzrost gospodarczy rozwiniętych gospodarek spowolnił drugi rok z rzędu, spadając realnie poniżej 2%, według MFW, ze względu na protekcjonizm między USA i Chinami z jednej strony, a USA i UE z drugiej.
Wyniki ryzyka pogorszyły się w Ameryce Łacińskiej, przy czym w ostatnich miesiącach 2019 r. nastąpiły obniżki w Brazylii, Chile, Ekwadorze, a także w Paragwaju, częściowo z powodu niestabilności społecznej.
Trudności gospodarcze Argentyny i jej wyniki wyborcze również wytrącają z równowagi inwestorów, ponieważ kraj przystępuje do kolejnej restrukturyzacji zadłużenia.
Analitycy obniżyli swoje wyniki dla różnych innych rynków wschodzących i granicznych, w tym Indii, Indonezji, Libanu, Birmy (przed tegorocznymi wyborami), Korei Południowej (również czekającej wybory w kwietniu) i Turcji, gdy słabło zaufanie do klimatu politycznego i gospodarki .
Wynik Hongkongu również spadł, ponieważ protesty nie wykazywały oznak osłabienia po ogromnych zdobyczach kandydatów na rzecz demokracji w listopadowych wyborach do rad okręgowych.
Przy gwałtownym spadku konsumpcji, eksportu i inwestycji oraz gwałtownie spadających przyjazdów turystów, PKB prawdopodobnie spadł w ujęciu realnym o 1,9% w zeszłym roku, podczas gdy według MFW w 2020 roku ma wzrosnąć o zaledwie 0,2%.
Przyszłość Hongkongu jako centrum biznesowego i finansowego będzie skazana na zagładę polityczną impasu, uważa Friedrich Wu, uczestnik badania ECR z Uniwersytetu Technologicznego Nanyang w Singapurze.
„Protestujący przyjęli podejście „wszystko albo nic” („Pięć żądań, a nie jedno mniej”).Zamiast spełnić te żądania, które kwestionują suwerenne prawa Pekinu, wierzę, że Pekin zamiast tego zacieśni linę wobec Hongkongu”.
W kwestii suwerenności Wu mówi, że Pekin nigdy nie pójdzie na kompromis, bez względu na bolesne konsekwencje.Poza tym Hongkong nie jest już nieodzowną „gęsią znoszącą złote jaja”, sugeruje.
„Z pierwszego na świecie portu kontenerowego w 2000 r. Hongkong spadł teraz do numeru siódmego, za Szanghajem, Singapurem, Ningbo-Zhoushan, Shenzhen, Busanem i Kantonem;a numer ósmy, Qingdao, szybko rośnie i wyprzedzi go za dwa do trzech lat.
Podobnie, zgodnie z najnowszym indeksem Global Financial Centers Index z września 2019 r. w Londynie, podczas gdy HK nadal zajmował trzecie miejsce, Szanghaj awansował na piąte miejsce, wyprzedzając Tokio, podczas gdy Pekin i Shenzhen zajęły odpowiednio siódme i dziewiąte miejsce.
„Rola HK jako ekonomiczno-finansowego interfejsu między kontynentem a resztą świata szybko maleje.Dlatego Pekin może sobie pozwolić na bardziej twarde stanowisko wobec protestujących” – mówi Wu.
Jeśli chodzi o Tajwan, dodaje, wydarzenia polityczne w Hongkongu tylko zaostrzą ich postawę wobec zacieśniania więzi z Chinami, choć gospodarczo upadek Hongkongu nie będzie miał większego wpływu na tajwańską gospodarkę, która w rzeczywistości jest bardziej zintegrowana z kontynentem. .
Jak wynika z ankiety, wspierany przez tę odporność gospodarczą, wskaźnik ryzyka Tajwanu poprawił się w czwartym kwartale.
„Wiele międzynarodowych korporacji z regionalnymi siedzibami w Hongkongu rozważy przeniesienie swoich siedzib do Singapuru, a osoby o wysokiej wartości netto zaparkują część swojego majątku w dobrze uregulowanym sektorze finansowym i rynku nieruchomości w Singapurze”.
Tiago Freire, inny uczestnik ankiety, który ma doświadczenie w pracy zarówno w Chinach, jak iw Singapurze, jest bardziej ostrożny.Twierdzi, że chociaż Singapur skorzysta na przeniesieniu działalności niektórych firm z Hongkongu do Singapuru, w szczególności firm finansowych, nie uważa, że jest on tak „dobry jak Hongkong” do działania jako brama do Chin dla firm zagranicznych.
Wynik Singapuru nawet pogorszył się w czwartym kwartale, głównie ze względu na obniżenie oceny do czynnika demograficznego, jednego z kilku wskaźników strukturalnych w badaniu.
„W ostatnim kwartale widzieliśmy pewne zmiany, które wywierały większą presję na stabilność demograficzną Singapuru”, mówi Freire.„Jeśli chodzi o płodność, widzieliśmy, jak rząd uruchomił nowy program subsydiowania do 75% kosztów leczenia in vitro dla par singapurskich.Niestety, wydaje się to być symbolicznym posunięciem, mającym pokazać, że rząd próbuje wszystkiego, aby poprawić wskaźnik dzietności, a nie skutecznym rozwiązaniem problemu, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby przyniósł znaczący efekt”.
Rząd stara się również rozwiązać problem imigracji i okazjonalnych protestów, ograniczając imigrację do Singapuru.„Na przykład rząd Singapuru ogranicza liczbę imigrantów pracujących w niektórych firmach z 40% do 38% ich siły roboczej w 2020 roku”.
Badanie wskazuje jednak, że więcej rynków wschodzących odnotowało poprawę w czwartym kwartale – 80 krajów stało się bezpieczniejszych, a 38 bardziej ryzykownych (pozostałe bez zmian) – przy czym jednym z najbardziej zauważalnych jest Rosja.
Według Dmitrija Izotowa, starszego naukowca w instytucie badań ekonomicznych FEB RAS, jego powrót zależy od różnych czynników.
Jednym z nich jest oczywiście wyższa cena ropy, zwiększająca dochody koncernów naftowych i generująca nadwyżkę w finansach rządu.Przy większej stabilności kursu walutowego wzrosły dochody osobiste, a także konsumpcja.
Izotow odnotowuje również poprawę stabilności rządu z powodu minimalnych zmian kadrowych i spadku aktywności protestacyjnej, a także stabilności banków wynikającej z działań mających na celu rozwiązanie problemu złych długów.
„Od października zeszłego roku banki mają obowiązek obliczania poziomu zadłużenia dla każdego klienta, który chce zaciągnąć kredyt konsumpcyjny, co oznacza, że uzyskanie kredytu jest trudniejsze.Co więcej, banki nie mają problemów z płynnością i nie muszą przyciągać depozytów na dużą skalę.”
Panayotis Gavras, inny rosyjski ekspert, który jest szefem polityki i strategii w Czarnomorskim Banku Handlu i Rozwoju, zauważa, że istnieją obszary podatne na zagrożenia pod względem zadłużenia, nadmiernego wzrostu kredytów i kredytów zagrożonych, co naraża Rosję w przypadku zaszokować.Zaznacza jednak, że: „Rząd od kilku lat pilnie utrzymuje takie kluczowe wskaźniki pod kontrolą i/lub podąża we właściwym kierunku.
„Saldo budżetowe jest dodatnie, gdzieś między 2-3% PKB, poziomy długu publicznego są rzędu 15% PKB, z czego mniej niż połowa to dług zewnętrzny, a prywatny dług zewnętrzny również ma tendencję spadkową, w niemałym stopniu. częściowo ze względu na politykę rządu i zachęty dla rosyjskich banków i firm”.
Kenia, Nigeria i zdecydowana większość kredytobiorców z Afryki Subsaharyjskiej, w tym szybko rozwijająca się Etiopia, a nawet Republika Południowej Afryki, zostały zmodernizowane w czwartym kwartale wraz z częściami Karaibów, WNP i Europą Wschodnią, obejmującymi Bułgarię, Chorwację, Węgry, Polskę i Rumunia.
Odbicie RPA było częściowo spowodowane poprawą stabilności waluty wraz z umocnieniem się randa pod koniec roku, a także poprawą otoczenia politycznego pod rządami prezydenta Cyrila Ramaphosy w porównaniu z jego poprzednikiem.
W Azji wskaźniki ryzyka poprawiły się w Chinach (niewielkie odbicie wynikające częściowo z reform sektora podatkowego i finansowego), wraz z Filipinami, Tajlandią i Wietnamem, które mogą pochwalić się solidnymi perspektywami wzrostu i czerpią korzyści z przenoszenia firm z Chin w celu uniknięcia karnych ceł.
Ankieta Euromoney dotycząca ryzyka stanowi szybki przewodnik po zmieniających się postrzeganiach uczestniczących analityków zarówno w sektorze finansowym, jak i niefinansowym, koncentrując się na szeregu kluczowych czynników ekonomicznych, politycznych i strukturalnych wpływających na zyski inwestorów.
Ankieta jest przeprowadzana co kwartał wśród kilkuset ekonomistów i innych ekspertów ds. ryzyka, a wyniki są kompilowane i agregowane wraz z miarą dostępu do kapitału i statystykami długu państwowego, aby zapewnić łączną ocenę ryzyka i rankingi dla 174 krajów na całym świecie.
Interpretację statystyk komplikuje okresowe ulepszanie metodologii punktacji Euromoney od czasu rozpoczęcia badania na początku lat dziewięćdziesiątych.
Na przykład wdrożenie nowej, ulepszonej platformy scoringowej w trzecim kwartale 2019 r. miało jednorazowy wpływ na wyniki bezwzględne, zmieniając interpretację wyników rocznych, ale ogólnie rzecz biorąc nie na rankingi względne, długoterminowe trendy lub ostatni kwartalny zmiany.
W ankiecie pojawił się nowy najwyżej oceniany suweren, a bezpieczna Szwajcaria znalazła się na pierwszym miejscu przed Singapurem, Norwegią, Danią i Szwecją, które znalazły się w pierwszej piątce.
Szwajcaria nie jest całkowicie wolna od ryzyka, co ilustrują niedawne napięcia związane z nową umową ramową z UE, w wyniku której obie strony nakładają ograniczenia na giełdę.Jest również podatny na okresy konającego wzrostu PKB, w tym na gwałtowne spowolnienie w ubiegłym roku.
Jednak nadwyżka na rachunku obrotów bieżących w wysokości 10% PKB, budżet budżetowy w równowadze, niskie zadłużenie, znaczne rezerwy walutowe i silny system polityczny dążący do konsensusu potwierdzają jego wiarygodność jako bezpieczną przystań dla inwestorów.
Poza tym był to rok mieszany dla krajów rozwiniętych, w tym USA i Kanady.Oba były ogólnie mocno osłabione, chociaż wynik USA wykazał pewną odporność w czwartym kwartale.
Losy Japonii zmalały, a sprzedaż detaliczna i produkcja przemysłowa gwałtownie spadły, gdy zaufanie spadło pod koniec roku.
W strefie euro Francja, Niemcy i Włochy były narażone na globalne tarcia handlowe i ryzyko polityczne, w tym wybory we Włoszech, niestabilność w koalicji rządzącej w Niemczech oraz antyreformatorskie demonstracje w Paryżu, które wywierają presję na rząd Macrona.
Chociaż Francja otrzymała pod koniec roku wzrost, głównie z powodu lepszych niż oczekiwano danych gospodarczych, niezależny ekspert ds. ryzyka Norbert Gaillard nieznacznie obniżył ocenę swoich rządowych finansów, stwierdzając: „Reforma systemu emerytalnego powinna zostać wdrożona, ale będzie droższa niż spodziewany.Dlatego nie widzę, jak stosunek długu publicznego do PKB mógłby się ustabilizować znacznie poniżej 100% w ciągu najbliższych dwóch lat”.
Innym ekspertem Euromoney jest M Nicolas Firzli, przewodniczący Światowej Rady Emerytalnej (WPC) i Singapurskiego Forum Ekonomicznego (SEF) oraz członek rady doradczej Globalnej Infrastruktury Banku Światowego.
Zauważa on fakt, że ostatnie siedem tygodni było szczególnie okrutne dla strefy euro: „Po raz pierwszy od 1991 roku (pierwsza wojna w Zatoce Perskiej) centrum przemysłowe Niemiec (przemysł samochodowy i zaawansowane obrabiarki) wykazuje poważne oznaki koniunktury ( krótkoterminowa) i strukturalna (długoterminowa) słabość, bez nadziei dla producentów samochodów ze Stuttgartu i Wolfsburga.
„Co gorsza, Francja jest teraz uwikłana w spartaczony„ plan reformy emerytalnej ”, w którym minister emerytur (i ojciec założyciel partii prezydenta Macrona) zrezygnował nagle tuż przed Bożym Narodzeniem, a marksistowskie związki zawodowe wstrzymały transport publiczny z katastrofalnym skutkiem. konsekwencje dla francuskiej gospodarki”.
Okazało się jednak, że był to lepszy rok dla pogrążonych w długach peryferii, z lepszymi wynikami Cypru, Irlandii, Portugalii, a zwłaszcza Grecji po utworzeniu nowego centroprawicowego rządu po zwycięstwie Nowej Demokracji Kyriakosa Mitsotakisa w przyspieszone wybory parlamentarne w lipcu.
Rząd zdołał uchwalić swój pierwszy budżet przy minimalnym zamieszaniu i uzyskał pewną redukcję zadłużenia w zamian za wdrożenie reform.
Chociaż Grecja wciąż zajmuje 86. miejsce w światowych rankingach ryzyka, znacznie poniżej wszystkich innych krajów strefy euro, z ogromnym zadłużeniem, odnotowała najlepsze wyniki gospodarcze od ponad dekady w zeszłym roku, z rocznym wzrostem PKB powyżej 2% w ujęciu realnym w drugim i trzecim kwartale.
Włochy i Hiszpania również odnotowały wzrosty w ostatnim roku, w odpowiedzi na lepsze niż oczekiwano wyniki gospodarcze, mniej obaw sektora bankowego i zadłużenia oraz spokojniejsze ryzyko polityczne.
Analitycy pozostają jednak ostrożni co do perspektyw na 2020 rok. Poza zagrożeniami dla USA – w tym listopadowymi wyborami, relacjami z Chinami i ewoluującą sytuacją z Iranem – losy Niemiec słabną.
Jej baza produkcyjna stoi w obliczu podwójnego zamętu ceł handlowych i przepisów środowiskowych, a scena polityczna jest bardziej niepewna, ponieważ narastają napięcia między konserwatystami Angeli Merkel a jej bardziej lewicowymi socjaldemokratycznymi partnerami pod nowym kierownictwem.
Sytuacja w Wielkiej Brytanii również pozostaje zdumiewająca, pomimo faktu, że eksperci ds. ryzyka podsumowali wyniki wyborów powszechnych, zapewniając zdecydowaną większość konserwatystom Borisa Johnsona i usuwając przeszkody legislacyjne.
Wielu ekspertów, w tym Norbert Gaillard, poprawiło swoje wyniki w kwestii stabilności rządu Wielkiej Brytanii.„Moim uzasadnieniem jest to, że rząd brytyjski był niestabilny i zależny od Demokratycznej Partii Unionistycznej Irlandii Północnej w latach 2018-2019.
„Teraz wszystko jest jaśniejsze i chociaż Brexit jest negatywny, premier Boris Johnson ma znaczną większość, a jego siła przetargowa będzie większa niż kiedykolwiek, gdy będzie negocjował z Unią Europejską”.
Analitycy byli jednak podzieleni na tych, którzy, tak jak Gaillard, byli bardziej pewni perspektyw, biorąc pod uwagę bardziej zdecydowane ramy dla osiągnięcia Brexitu, oraz tych, którzy z ostrożnością przyglądali się gospodarczemu i fiskalnemu obrazowi Wielkiej Brytanii w świetle planów wydatków publicznych rządu i perspektywy braku -wynik porozumienia w przypadku niekorzystnego rozwoju negocjacji handlowych z UE.
Firzli uważa jednak, że długoterminowi właściciele aktywów z Chin – a także ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii, Singapuru i Abu Zabi („supermocarstwa emerytalne”) – są skłonni ponowić długoterminowe zakłady na Wielką Brytanię, pomimo nadmierne wydatki publiczne i ryzyko fiskalne związane z Brexitem w krótkim okresie.
Z drugiej strony, fiskalnie ortodoksyjne jurysdykcje „rdzenia strefy euro”, takie jak Niemcy, Luksemburg, Holandia i Dania „mogą mieć w nadchodzących miesiącach bardzo trudności z przyciągnięciem długoterminowych inwestorów zagranicznych”.
Aby uzyskać więcej informacji, przejdź do: https://www.euromoney.com/country-risk i https://www.euromoney.com/research-and-awards/research, aby uzyskać najnowsze informacje na temat ryzyka kraju.
Aby dowiedzieć się więcej o eksperckich ocenach ryzyka na platformie Euromoney Country Risk, zarejestruj się na okres próbny
Materiały na tej stronie przeznaczone są dla instytucji finansowych, profesjonalnych inwestorów i ich profesjonalnych doradców.Ma charakter wyłącznie informacyjny.Prosimy o zapoznanie się z naszymi Warunkami, Polityką Prywatności i Plikami Cookies przed skorzystaniem z tej strony.
Wszystkie materiały podlegają ściśle egzekwowanym prawom autorskim.© 2019 Euromoney Institutional Investor PLC.
Czas posta: 16.01.2020