National Band'den Travis Bean, James Trussart vb.'ye kadar gitarın gövdesi ve boynu tamamen metalden yapılmıştır ve yaklaşık bir asırlık bir geçmişe sahiptir.Bize katılın ve onlar için tarih çizin.
Başlamadan önce, önce bazı problemleri çözelim.Uzun saç ve aşırı kalıntılarla ilgili metaller hakkında mantıklı bilgi istiyorsanız, lütfen zamanınız olduğunda ayrılın.En azından bu fonksiyonda, gitar yapımında malzeme olarak sadece metal kullanıyoruz.
Gitarların çoğu esas olarak ahşaptan yapılır.Bunu biliyorsun.Genellikle, göreceğiniz tek metal piyano ızgarasında, manyetiklerde ve köprüler, akort aletleri ve kemer tokaları gibi bazı donanımlarda bulunur.Belki birkaç tabak vardır, belki düğmeler vardır.Tabii bir de yaylı müzik var.Onları unutmamak en iyisidir.
Müzik enstrümanlarımızın tarihi boyunca bazı cesur insanlar daha da ileri gitti ve bazı durumlarda daha da ileri gitti.Hikayemiz 1920'lerde California'da başlıyor.Bu on yılın ortasında, John Dopyera ve kardeşleri Los Angeles'ta National Corporation'ı kurdular.O ve George Beauchamp, National'ın daha büyük hacim arayışına katkısı olan rezonatör gitarı tasarlamak için işbirliği yapmış olabilirler.
Rezonatörün piyasaya sürülmesinden yaklaşık bir asır sonra, rezonatör hala en popüler metal gitar türüdür.Tüm resimler: Eleanor Jane
George, Teksaslı bir hokkabaz gitaristi ve usta bir tamircidir, şimdi Los Angeles'ta yaşıyor ve National için çalışıyor.O zamanki birçok sanatçı gibi, geleneksel düz ve fiyonklu gitarları daha yüksek ses çıkarma potansiyelinden etkilenmişti.Her büyüklükteki gruplarda çalan birçok gitarist, mevcut enstrümanların sağlayabileceğinden daha yüksek bir ses seviyesine sahip olmak ister.
George ve arkadaşları tarafından icat edilen rezonans gitar, şok edici bir enstrümandır.1927'de parlak metal bir gövdeyle çıktı.İçeride, modele bağlı olarak National, köprünün altına bir veya üç ince metal rezonatör disk veya koni bağlamıştır.Tellerin sesini yansıtan mekanik hoparlörler gibi davranırlar ve rezonatör gitar için güçlü ve benzersiz bir ses sağlarlar.O zamanlar Dobro ve Regal gibi diğer markalar da metal gövde rezonatörleri yaptı.
Ulusal merkezden çok uzakta olmayan Adolph Rickenbacker, National için metal gövdeler ve rezonatör konileri ürettiği bir kalıp şirketi işletiyor.George Beauchamp, Paul Barth ve Adolph, yeni fikirlerini elektro gitarlarda birleştirmek için birlikte çalıştılar.Ro-Pat-In'i 1931'in sonunda, George ve Paul'ün National tarafından kovulmasından hemen önce kurdular.
1932 yazında, Ro-Pat-In, dökme çelik performansı için elektro biçimlendirilmiş alüminyum elektronik ürünler üretmeye başladı.Oyuncu, enstrümanı kucağına koyar ve telin üzerine, genellikle açık ipe ayarlanmış çelik bir çubuk kaydırır.1920'lerden beri, birkaç vatka çelik halka popüler hale geldi ve bu enstrüman hala çok popüler."Çelik" isminin, bu gitarların metalden yapılmasından değil -elbette Electros dışında pek çok gitarın ahşaptan yapılmasından dolayı- ama gitaristler tarafından metal çubuklarla tutuldukları için olduğunu vurgulamakta fayda var.Yükseltilmiş telleri durdurmak için sol elimi kullandım.
Electro markası, Rickenbacker'a dönüştü.1937 civarında, damgalı sacdan (genellikle krom kaplı pirinç) küçük gitar şeklinde çelik yapmaya başladılar ve sonunda alüminyumun uygunsuz bir malzeme olduğunu düşündüler çünkü her gitar üreticisi malzeme olarak Metal kullanıyordu.Enstrümanın önemli kısmı dikkate alınmalıdır.Çelikteki alüminyum, yüksek sıcaklık koşulları altında (örneğin, sahne aydınlatması altında) genişler ve bu da genellikle onları zamansız yapar.O zamandan beri, sıcaklık ve nem nedeniyle ahşap ve metalin değişim biçimindeki fark, birçok üreticinin ve oyuncunun iki malzemeyi karıştıran gitarın diğer yönünden (özellikle sap) hızla hareket etmesine izin verecek kadar yeterli olmuştur.koşmak.
Gibson ayrıca kısaca ilk elektro gitarı olarak dökme alüminyumu, yani 1935'in sonunda çıkan Hawaiian Electric E-150 çeliğini kullandı. Metal gövdenin tasarımı açıkça Rickenbacker'ların görünümü ve stiliyle örtüşüyor, ancak ortaya çıkıyor. bu yaklaşımın pratik olmadığıdır.Aynı şey Gibson için de geçerli.İkinci yılın başında, Gibson en anlaşılır yere döndü ve ahşap gövdeli (ve biraz farklı bir isim EH-150) yeni bir versiyonunu tanıttı.
Şimdi, 1970'lere, hala Kaliforniya'ya ve sözde gelişmiş sürdürülebilirlik kalitesi nedeniyle pirincin bir donanım malzemesi haline geldiği çağa atladık.Aynı zamanda, Travis Bean ekibini 1974 yılında ortakları Marc McElwee (Marc McElwee) ve Gary Kramer (Gary Kramer) ile birlikte Sun Valley, California'dan başlattı.Alüminyum boyun gitar.Ancak, nispeten modern boyun yapısında alüminyum kullanan ilk kişi o değildi.Onur, İtalya'dan Wandrè gitarına aittir.
1970'lerden Kramer DMZ 2000 ve Travis Bean Standard'ın her ikisi de alüminyum boyunlara sahiptir ve 10 Mart 2021'de bir sonraki Gardiner Houlgate gitar müzayedesinde satın alınabilir.
1950'lerin sonlarından 1960'lara kadar, Antonio Wandrè Pioli, Rock Oval (1958 civarında piyasaya sürüldü) ve Scarabeo (1965) dahil olmak üzere bazı dikkate değer tasarım özelliklerine sahip bir dizi olağanüstü görünümlü gitar tasarladı ve üretti.Enstrümanları Wandrè, Framez, Davoli, Noble ve Orpheum dahil olmak üzere çeşitli markalar altında yer alıyor, ancak Pioli'nin çarpıcı şekline ek olarak, alüminyum boyun bölümü de dahil olmak üzere bazı ilginç yapısal özellikler var.En iyi versiyon, klavye vidalanmış olarak çerçeve benzeri bir mesnetle sonuçlanan içi boş yarı dairesel alüminyum bir borudan oluşan bir boyuna sahiptir ve uygun pürüzsüzlük hissi sağlamak için bir arka plastik kapak sağlanır.
Wandrè gitar 1960'ların sonlarında ortadan kayboldu, ancak alüminyum sap fikri Travis Bean'in desteğiyle yeniden geliştirildi.Travis Bean, boynun içinin çoğunu oydu ve boyundan geçen alüminyum için şasi dediği şeyi yarattı.T şeklinde pikap ve köprü ile birlikte tüm süreç ahşap bir gövde ile tamamlanıyor.Bunun tutarlı sertlik ve dolayısıyla iyi süneklik sağladığını ve ek kütlenin titreşimi azalttığını söyledi.Ancak, iş kısa sürdü ve Travis Bean 1979'da faaliyetlerini durdurdu. Travis 90'ların sonunda kısa bir süre ortaya çıktı ve yeni canlanan Travis Bean Designs hala Florida'da faaliyet gösteriyor.Aynı zamanda Alabama, Irondale'de Travis Bean'den etkilenen elektro gitar şirketi de alevi canlı tutuyor.
Travis'in ortağı Gary Kramer, 1976'da ayrıldı, kendi şirketini kurdu ve alüminyum boyun projesi üzerinde çalışmaya başladı.Gary, gitar üreticisi Philip Petillo ile çalıştı ve bazı değişiklikler yaptı.Travis Bean'in sap metalinin soğuk hissetmesine yönelik eleştirilerin üstesinden gelmek için boynunun arkasına tahta bir parça yerleştirdi ve sentetik bir sandal ağacı klavye kullandı.1980'lerin başında, Kramer bir seçenek olarak geleneksel bir ahşap boyun önerdi ve yavaş yavaş alüminyum atıldı.Henry Vaccaro ve Philip Petillo'nun yeniden canlanması aslen Kramer'den Vaccaro'ya kadardı ve 90'ların ortasından 2002'ye kadar sürdü.
John Veleno'nun gitarı daha da ileri gidiyor, neredeyse tamamen içi boş alüminyumdan yapılmış, döküm saplı ve el oyması gövdeli.Merkezi Florida, St. Petersburg'da bulunan Veleno, olağandışı müzik aletlerini 1970'lerde üretmeye başladı ve bu aletlerin üretimini çarpıcı altın modeller de dahil olmak üzere parlak anodize renklerde tamamladı.Bazılarında üzerine kırmızı mücevherler işlenmiş V şeklinde bir komodin vardır.Yaklaşık 185 gitar yaptıktan sonra 1977'de vazgeçti.
Travis Bean'den ayrıldıktan sonra Gary Kramer, patent ihlalinden kaçınmak için tasarımını değiştirmek zorunda kaldı.İkonik Travis Bean mesnetli sağda görülebilir
Alüminyumu kişiselleştirilmiş bir şekilde kullanan bir başka özel üretici de Kent merkezli İngiliz inşaatçı Tony Zemaitis'tir.Eric Clapton, Tony'ye gümüş gitar yapmasını önerdiğinde, metal ön panel enstrümanları yapmaya başladı.Modeli vücudun tüm ön kısmını alüminyum plakalarla kaplayarak geliştirdi.Tony'nin eserlerinin çoğu, top oymacısı Danny O'Brien'ın çalışmalarını içeriyor ve onun güzel tasarımları farklı bir görünüm sağlıyor.Diğer bazı elektrikli ve akustik modeller gibi, Tony de 1970 yılında, 2000 yılında emekli olana kadar, Zemaitis metal ön gitarları yapmaya başladı. 2002 yılında öldü.
James Trussart, modern gitar yapımında metalin sağlayabileceği benzersiz nitelikleri korumak için çok çalıştı.Fransa'da doğdu, daha sonra Amerika Birleşik Devletleri'ne taşındı ve sonunda 20 yıldan fazla bir süredir çalıştığı Los Angeles'a yerleşti.Rezonatör gitarların metal görünümünü atılan makinelerin paslı ve bronz atmosferiyle harmanlayarak özel çelik gitarlar ve kemanları çeşitli yüzeylerde yapmaya devam etti.
Billy Gibbons (Billy Gibbons) Rust-O-Matic teknolojisinin adını önerdi, James birkaç hafta boyunca gitar gövdesini bileşen yerleşimine yerleştirdi ve sonunda şeffaf saten bir ceketle bitirdi.Birçok Trussart gitar deseni veya tasarımı, kafatasları ve kabile resimleri veya timsah derisi veya bitki materyallerinin dokuları dahil olmak üzere metal gövdeye (veya koruyucu plaka veya mesnet üzerine) basılmıştır.
Trussart, binalarına metal gövdeler yerleştiren tek Fransız luthier değil - Loic Le Pape ve MeloDuende, Trussart'ın aksine Fransa'da kalmalarına rağmen, geçmişte bu sayfalarda yer aldı.
Başka yerlerde, üreticiler bazen Fender tarafından içi boş anodize alüminyum gövdeli 90'ların ortalarında üretilen yüzlerce Strat gibi olağandışı metalik bozulmalara sahip geleneksel elektronik ürünler sunar.1980'lerde kısa ömürlü SynthAxe gibi, çekirdeği metal olan geleneksel olmayan gitarlar var.Heykelsi fiberglas gövdesi, dökme metal bir şasi üzerine yerleştirilmiştir.
1940'lardaki K&F'den (kısaca) Vigier'in mevcut perdesiz klavyelerine kadar, metal klavyeler de var.Ve orijinal geleneksel ahşap elektrik görünümüne çekici bir metalik his verebilecek bazı süslemeler tamamlandı - örneğin, Gretsch'in parıldayan davul başlıklarıyla süslenmiş 50s Silver Jet'i veya 1990'da piyasaya sürülen Jbanez modelinin Joe Satriani tarafından imzalanmış bir JS2 çeşidi.
Orijinal JS2, güvenlik etkileri olan bir krom kaplama üretmenin neredeyse imkansız olduğu açık olduğu için hızla geri çekildi.Krom vücuttan düşecek ve ideal olmayan çatlaklar oluşturacaktır.Fujigen fabrikası, Ibanez için yalnızca yedi JS2 krom kaplama gitarı tamamlamış görünüyor, bunlardan üçü Joe'ya verildi.
Geleneksel olarak, Fujigen vücudu bir çözeltiye daldırarak kaplamaya çalıştı, ancak bu dramatik bir patlamayla sonuçlandı.Vakumla kaplamayı denediler ama ahşabın içindeki gaz basınçtan dolayı tükendi ve krom nikel rengine dönüştü.Ayrıca, bitmiş ürünü cilalamaya çalışırken işçiler elektrik çarpmasına maruz kalmaktadır.Ibanez'in başka seçeneği yoktu ve JS2 iptal edildi.Ancak, daha sonra iki başarılı sınırlı sürüm daha vardı: 1998'de JS10th ve 2005'te JS2PRM.
Ulrich Teuffel, 1995'ten beri Güney Almanya'da gitar üretiyor. Birdfish modeli geleneksel bir müzik aletine benzemiyor.Alüminyum kaplama çerçevesi, geleneksel metal donanım konseptini kullanır ve onu bir özne olmayana Dönüştür'ü birleştirir.Adındaki "kuş" ve "balık", bir çift ahşap şeridi ona sabitleyen iki metal unsurdur: kuş, ön kısmı cıvatalı.Balık, kontrol bölmesinin arka kısmıdır.İkisi arasındaki ray, hareketli toplayıcıyı sabitler.
Ulrich, "Felsefi bir bakış açısıyla, orijinal malzemeleri stüdyoma alma, burada sihirli şeyler yapma ve sonunda gitarın ortaya çıkması fikrini seviyorum" dedi."Bence Birdfish bir müzik aleti, onu çalan herkes için ayrı bir yolculuk getiriyor. Çünkü size nasıl gitar yapılacağını anlatıyor."
Hikayemiz tam bir çemberle bitiyor, 1920'lerde orijinal rezonatör gitarla başladığımız yere dönüyor.Bu gelenekten alınan gitarlar, Ashbury, Gretsch, Ozark ve Recording King gibi markaların yanı sıra Dobro, Regal ve National'ın modern modelleri ve ule sub in gibi Resophonic gibi metal gövde yapıları için mevcut işlevlerin çoğunu sağlar. Michigan.
Loic Le Pape, metal konusunda uzmanlaşmış bir başka Fransız luthierdir.Çelik gövdeli eski ahşap aletleri yeniden inşa etmede iyidir.
Paris'teki Fine Resophonic'ten Mike Lewis, 30 yıldır metal gövdeli gitarlar üretiyor.Pirinç, Alman gümüşü ve bazen çelik kullanır.Mike, "Biri daha iyi olduğu için değil" dedi, ancak sesleri çok farklı."Örneğin, eski moda etnik stil 0 her zaman pirinçtir, etnik çift telli veya Triolian her zaman çelikten yapılır ve eski Tricones'ların çoğu Alman gümüş ve nikel alaşımlarından yapılmıştır. Tamamen farklı üç ses sağlarlar. "
Bugün gitar metali ile çalışmanın en kötü ve en iyi yanı nedir?"En kötü durum senaryosu, gitarı nikel kaplama üzerine verdiğinizde ve her şeyi mahvettiklerinde olabilir. Bu olabilir. En iyi yanı, çok fazla alet kullanmadan kolayca özel şekiller oluşturabilmenizdir. Metal satın almak Herhangi bir kısıtlamaya tabi değildir." Mike kıkırdayarak sözlerini tamamladı, "Örneğin Brezilyalı pirinç. Ama teller açıkken, her zaman iyidir. Oynayabilirim."
Guitar.com, dünyadaki tüm gitar alanları için önde gelen otorite ve kaynaktır.Tüm türler ve beceri seviyeleri için dişliler, sanatçılar, teknoloji ve gitar endüstrisi hakkında bilgi ve öngörüler sağlıyoruz.
Gönderim zamanı: 11 Mayıs-2021